Rondreis Sri Lanka 2020
Iets met een pandemie........
Zondag en maandag 1-2 februari
Ons reisverslag begint met een foto van een paspoort.Het paspoort van Janneke wel te verstaan.Een paspoort heb je nodig om mee te reizen, om toegelaten te worden tot een land ergens in de wereld en ook om weer mee terug te keren in je eigen land. Een paspoort is ook gekoppeld aan je visa van een land die daar om vraagt.Daarnaast is je paspoort ook gekoppeld aan je instapkaart voor het vliegtuig.Kortom; wil je reizen dan is het paspoort het belangrijkste document! Zonder kom je nergens.
Janneke en ik hebben in de afgelopen jaren heel wat afgereisd en in elke reis gebeurd wel iets bijzonders. In San Francisco liet ik mijn rugzak onbeheerd achter, met als gevolg dat het gelijk in een bomvrije ruimte werd geplaatst, in Nepal maakten we een aardbeving mee midden in de nacht, en stonden we midden in de nacht in onze onderbroeken beneden terwijl de Nepalezen ons verbaasd aankeken en zich afvroegen waar we ons druk om maakten. In Londen liet ik mn dure camera in de trein liggen, en zo zijn er wel meer van die bijzonder dingen. Maar in alle gevallen kwam alles weer op zijn pootjes terecht. Ook nu hadden we tijdens het begin van onze reis naar Sri Lanka een bijzondere belevenis; De eerste etappe naar Schiphol in de trein verliep probleemloos, ook de tweede etappe naar Abu Dabhi verliep probleemloos. Echter........op het vliegveld in AD kwam Janneke er achter dat ze haar paspoort kwijt was. Dan is er even lichte paniek, waar kan dat ding zijn?Alles op z’n kop, maar nergens geen paspoort! Waar kan die zijn? Zeker weten we dat ie in A’dam bij het inchecken voor de eerste etappe er nog was, anders waren we niet aan boord gekomen, dus de conclusie was dat ie nog aan boord was en ergens bij stoel 44 c moest liggen. Ja en nu? Ik heb maar een soldaat/politie agent aangehouden. Die verwees met door naar de helpdesk van Etihad. Daar troffen we een vriendelijke dame die heel efficiënt alles in werking stelde. Ze had contact met de schoonmaakploeg en vroeg om te gaan zoeken naar het paspoort. Ze vroeg ons maar even rustig te gaan zitten........Rustig??? Over anderhalf uur gaat onze volgende vlucht......Hoezo rustig? Ik kan je zeggen dat je niet lekker zit in de wetenschap dat de reis hier zo maar kan eindigen en dat je dagen lange vertraging op loopt. Niet fijn. Wij maar kijken naar de dame, maar steeds maakte ze sussende gebaren in de trant van “ komt wel goed”. Even later kwam ze vertellen dat het paspoort inderdaad was gevonden door de schoonmaakploeg bij stoel 44c. Het wordt hier gebracht. Pfffffffffffffffffffff wat een mazzel. Dan duurt het nog tijden in onze beleving voordat het er was. De tijd tikte maar door en maar door en de boardingtime kwam steeds dichter bij. Dan eindelijk komt er iemand aanlopen op zijn gemak met onze paspoorten. Gelukkig allemaal op tijd en wat een mazzel........We bedankten de dame in kwestie honderdmaal en spoeden ons toen naar de terminal voor de volgende vlucht. We waren bijna als eersten in het vliegtuig. Die zouden we niet missen!!
De derde etappe naar Colombo duurde in onze beleving veel te lang. Ik had weinig beenruimte omdat we waren overgestapt in een kleiner toestel en de vermoeidheid speelde ook flink op. Ik had ook al een blikken reet van het zitten. Ik had op dat moment wel even zoiets van; Het is klaar met die lange vluchten.Niet ver meer weg.
Precies op tijd kwamen we aan in Colombo en toen we de trap afliepen leek het net alsof we een bloedhete sauna inliepen. Bij de eerste check kregen we even met de Coronagekte te maken en moesten we door een trechter met een warmte camera. De dame voor ons werd er tussenuit gehaald en aan de kant gezet. Nou als die het virus heeft dan heb ik het ook binnen veertien dagen. We kunnen ons er niet echt druk om maken.
Onze chauffeur stond al te wachten en op het moment dat we onderweg waren door het prachtige landschap was ik al weer genezen.`Zo lang het kan blijf ik verre reizen maken., Ben nu al onder de indruk van dit land en de sfeer. Aan het eind van de middag kamen we aan in Matara aan de Zuidkust. Ons hotel aan het strand met een geweldig uitzicht. Hier blijven we 4 dagen en zullen we ook Joeri ontmoeten die hier al ruim 4 weken aan het surfen is. We verfrissen ons een beetje en gaan dan gelijk door naar het strand om Joeri te ontmoeten. Bijzonder om hem hier te ontmoeten. Joeri heeft eigenlijk geen vaste woon of verlijfplaats, maar ziet de gehele wereld als zijn huis. Leeft voor zijn passie; golfsurfen en doet dat over de gehele wereld Prachtig en respectvol om zo te leven.Daarom reizen Janneke en ik dan ook regelmatig naar Joeri toen om hem te zien.We eten letterlijk op het strand op 20 m van de oceaan. Kan het mooier?
We merken ook dat we een dag hebben overgeslagen en de vermoeidheid slaat toen. Zo sluiten we deze enerverende twee dagen eerst maar even af en gaan slapen.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Dinsdag. 04 februari.
na de vermoeienissen van de reis hebben we het klokje rond geslapen. heerlijk hotelkamer. Met uitzicht op zee en het ruisen van de oceaan in je oren. Bij het ontwaken en en het openen van de gordijnen zie je het prachtige uitzicht op de oceaan. Fantastisch.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We genieten van een heerlijk ontbijt met vers fruit en andere lekker dingen. Het is hier goed toeven. We lopen zo het strand op en duiken in de warme oceaan(28 gr C) en genieten van de wilde golven. Deze dag gebruiken we om te acclimatiseren en blijven de hele dag op het strand. Later in de middag ontmoeten we Joeri weer en kletsen we bij Morgen gaan we een rivier tocht maken en ga ik mn grenzen verleggen; In elke reis doe ik wel zo Iets: als laatste in Sjanghai in een wolkenkrabber op 400 m hoogte over een glazen pad lopen en zo de diepte in kijken . Ik zakte gelijk door mn knieën. Deze keer worden het zoutwater krokodillen........... Ben als de dood voor die beesten al vanaf kinds af aan. Ben benieuwd wat Het Gaat worden.
Woensdag 5 februari
Nu heb ik al van kinds af aan een enorme angst voor deze beesten. Vraag me niet hoe het komt, het is gewoon zo. Daarnaast is de angst alleen maar vergroot toen ik ooit in Florida in de jaren 80 van de vorige eeuw een boottocht maakte in een moeras gebied waar het ook stikte van deze beesten. Dit waren weliswaar Alligators , maar minstens zo gevaarlijk. De schipper van dit bootje vond het leuk om zijn bootje stil te leggen, met zijn handen in water te wapperen waardoor er binnen een minuut een stuk of tien
Alligator koppen naast het bootje verschenen en de schipper het bootje heen en weer begon te wiebelen. Ik had 7 kleuren in de broek.......
Maar goed Joeri had bedacht dat dit wel een leuk uitje zou zijn in de namiddag. Ik had natuurlijk kunnen zeggen van bekijk het maar, maar op elke reis doorbreek ik wel een van mijn angsten dus nu ook maar weer mee de boot in. Het leuke was dat we dit via een local hebben geregeld die een kennis had die wel een boot wilde verhuren. Met de tuktuk ( op zich ook al een hele belevenis door het chaotische verkeer met een chauffeur die HDHD heeft van de buiten categorie) naar de kennis gereden. Bleek een automonteur te zijn die een bedrijf Aan de rivier had. Op het terrein lagen overal onderdelenvan auto’s tuktuks scooters en ga zo maar door. We werden er hartelijk ontvangen. We kregen eerst nog een kopje thee want hij moest de motor van de boot nog in elkaar zetten. Deze lag nog half uit elkaar......... Binnen een mum van tijd was de boot startklaar en varen we de rivier op. Ik voelde me niet echt op mn gemak. eerst richting de zee en onderweg een aantal keren een krokodil zien zwemmen, maar het zijn uiteindelijk hele schuwe beesten die gelijk weer onder water verdwijnen.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Bij Zee om gekeerd en ver landinwaarts gevaren. Prachtig! Het was net alsof we in de jungle aan het varen waren, Ineens zien we een enorme kanjer op de wal liggen. Half in het water half op het land. We schatten hem op ruim 5 meter en is dik en vet. De schipper doet de motor uit en laat de boot langzaam richting Jerommeke drijven. als we op ongeveer een meter of drie zijn laat hij zich heel langzaam achterwaarts het water in glijden, draait zich om en draait zijn kop richting de boeg, waar ik zit en ik zie zijn groene oplichtende ogen in mijn richting kijken voordat hij onder water verdwijnt. De koude rillingen gaan over mn rug.........Maar goed ik leef nog!
We varen nog een poosje verder landinwaarts waar de natuur steeds mooier wordt. Bij een dam kunnen we niet verder en keren we om. Als we weer langs de plek varen laat Jerommke zich nog even weer zien en laat hij zijn staart even fors door het water roeren, Het is net een draak.
Mooie middag die eindigt in Dutch Street waar we een lekker hapje eten. Het begint ineens fors te plenzen en binnen een mum van tijd staan de straten blank, Wij gaan lekker droog in de tuktuk terug maar Joeri moet op zijn scootertje nog een flik eindje rijden voordat ie thuis is.......
Donderdag 6 februari “ Koloniaal verleden”
Voeg uit de veren om de trein van 9 uur te pakken richting Galle.
Treinen in Sri Lanka schijnt een beleving te zijn Oude diesellocomotieven met oude passagierswagons, verdeeld in 3 klassen. het materieel dateert uit de jaren 50 van de vorige eeuw. Op het station heeft Iedere klasse heeft zijn eigen loket, en daar zit een mannetje achter die een oude stempelmachine heeft waarmee hij het kaartje van een stempel voorziet, Het is een kaartje zoals wij die vroeger ook kregen bij de NS. Een rechthoekig kartonnen kaartje. Met het kaartje ga je door een poortje waar een oud mannetje zit die met een knipschaartje een gaatje in het kaartje ponst. Voor dit ritje betalen we euro vijftig. Voor ons drieën wel te verstaan! Dan mag je het perron op en ook het perron is ingedeeld in klassen. Zo weet je precies waar de wagons per klasse stoppen.Het heeft allemaal een grandeur van koloniaal verleden. Het is alsof je zelf weer in de de vorige eeuw rondloopt. De trein is precies op tijd.Het is inderdaad oud materieel.Tijdens de rit staan de deuren en ramen gewoon open en zo kan ik uit de deur hangen en. Even genieten van de sfeer en een prachtig uitzicht met de wind om de oren. Genieten.
Aangekomen in Galle lopen we “heel” toevallig de kok van ons hotel tegen het lijf. Hij geeft ons tips wat te doen en zegt dat we een specifieke toer moeten gaan doen met een specifieke tuk tuk. Een laat die nou net toevallig voorbij komen. Nou wat aardig en leuk!. We maken zo een tour langs verschillende dingen, maar ook moeten we uitstappen bij een stenenslijperij annex juwelier waar we heel opdringerig door de zaak worden geleid en we vooral gemaand worden om iets te kopen. Nee dus gaan we niet doen. Verder in de rit bezoeken we een prachtige tempel met een liggende boeddha. Daar loopt een monnik rond die ons van alles laat zien. Hij geeft ons alle drie een touwtje die met een speciaal ritueel om onze armen wordt gedaan. Leuk man! Ja even afrekenen aan het eind.........
Dan Komen we bij een botanische tuin waar we worden rondgeleid en van allerlei natuurproducten krijgen te ruiken en uit te proberen.Janneke en o.g moeten maar even flink detoxeen om van ons overgewicht af te komen en dat kan allemaal met deze natuurproducten. Ooh mooi man!! Gaan we proberen. In de winkel krijgen we twee zakjes met flessen Detox. Even afrekenen 60 euro voor 2 flesjes. Ja doei tot ziens!
Als we weer bij de chauffeur komen wat er nog op het programma staat merken we dat we vooral op een commerciële tour zitten waar vooral de chauffeur belang bij heeft omdat hij voor ieder gast die hij langs brengt commissie krijgt. Dat gaan we dus niet langer doen en breng ons maar terug naar Fort Galle. He was not amused. Onderweg bellen en met hoge en kwade stem in het Singalees tekeer aan het gaan. In Galle stopt ie langs de weg en wie loopt dat toevallig de kok van eerder die ochtend. Dan valt het kwartje; we zijn als een stel naïeve toeristen belazerd door dit stel.Gauw uitstappen betalen en wegwezen. Stelletje naïeve toeristen......
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Galle is een stad waar de VOC zijn stempel fors op heeft gedrukt. Een stevig fort met een binnenstad met heel veel Nederlandse invloeden. Een gereformeerde kerk met graven waar Nederlanders liggen begraven. Nog wat rondgelopen. Maar de warmte was teveel.
We besloten om de trein terug te nemen. Tot onze verbazing deze keer een hypermoderne trein die ons binnen een half uur terug bracht in Matara. Daarna nog lekker gezamenlijk gegeten en afscheid genomen van Joeri. Wij gaan morgen terug naar Colombo om daar zaterdag onze tour door Sri Lanka te beginnen en Joeri gaat maandag terug naar Nederland en vervolgens gelijk door naar Spanje om daar weer te werken als surfleraar en zijn geliefde weer te ontmoeten. Mooi. We zien wel waar we elkaar ergens op de wereld weer ontmoeten.
Vrijdag 7 februari Reisdag naar Colombo
Ook nu hebben we besloten om de reis naar Colombo met de trein te doen. Het was een lange reisdag van ruim 4 en een half uur in een stampvolle en warme trein. We hadden gelukkig zitplekken, maar veel mensen moeten staan. Vinden ze overigens heel gewoon. Wat ook heel gewoon is dat de mannen zitten en de vrouwen staan. Geen enkele gevoel van gentelmenschap.
We rijden helemaal langs de kust naar het Noorden. Langs deze route heeft de Tsunamie van 2004 ongenadig toegeslagen. Overal zie je nog sporen van deze enorme ramp. Desondanks gaan de mensen weer op dezelfde plek wonen en zijn er geen beschermende maatregelen genomen, simpelweg omdat er geen geld voor is en omdat het ook geen prioriteit heeft.
Aangekomen in Colombo Fort station proberen Janneke en ik de trein uit te komen, maar de Srilankanen geven ons geen millimeter ruimte. Als we willen opstaan zijn de eerste mensen al ingestapt zonder de anderen de kans te geven om uit te stappen en willen op onze plek zitten. Ik moet een oude vrouw tegenhouden die zo over Janneke wil stappen om de plek te bemachtigen. Als we uiteindelijk met onze koffer door het gangpad een weg naar buiten proberen te vinden komen de mensen ons tegemoet als gekken. Duwen en geen centimeter aan de kant. Achter mij zit een man mij voortdurend in de knieën te prikken. Uiteindelijk draai ik me om en snauw hem toe: try it one more time...
Dat helpt. Ik gebruik mijn tas op wieltjes als een soort van sneeuwschuif zodat ze wel aan de kant moeten. Gelukkig sta ik buiten de trein. Maar op het station is het net zo’n gekkenboel. We kijken elkaar even aan en besluiten niet om de overstap op andere trein te maken, maar om hier vandaan een taxi te pakken naar Negombo. Snel geregeld en snel ter plekke in het hotel. Snel naar een lekkere strandtent om te eten en te genieten van de ondergaande zon.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Zaterdag 8 februari van Negombo naar Anuradaphura.” Full Moon Day”
Nisha onze chauffeur en gids pikt ons rond half elf op bij het hotel en rijden richting Anuradaphura. Dit is van onze reis een van de langste etappes. Ondanks het feit dat het maar 175 km is ben je over de locale weg een halve dag kwijt. We reizen echter comfortabel in een auto met Airco dus geen centje pijn. We blijven echter wel flink schrikken van het verkeer. Ze rijden hier wat dat betreft zonder al teveel regels, verkeersborden of lichten. Af en toe een rotonde, maar ook daar lijkt er geen logica in te bestaan. Iedereen doet maar wat. Dat geeft dus soms el het idee dat je recht op elkaar af gaat..... Op het laatste moment gaat een van tweeën aan de kant en kunnen we weer rustig ademhalen.Het is een mooie rit door het landschap. Onderweg stoppen we nog ergen bij een Hindoe tempel, althans een moderne Hindoe tempel. beelden van 4-5meter hoog, gemaakt van plastic. Alles staat onder een dak van golfplaten en doet allemaal kitscherig aan. ook binnen- waar wij als niet Hindoes niet naar binnen mogen- glitterend de neonlampen en harde muziek.
Rond 3 uur zijn we bij het hotel. We frissen ons wat op en Nisha pikt ons weer op om naar de heilige berg Mihanale. Boven op deze berg staat de dagoba Mahaseya. Wij kennen ze als stupa maar hier heten ze dus dagoba’s. Om er te komen moeten we 1840 treden beklimmen.... de temperatuur is ruim 30 graden..... pffffffff je moet er wat voor over hebben. Het gaat gelukkig in etappes. Elk terras heeft een naam maar daar zal ik jullie niet mee lastig vallen, want alles is bijna onuitspreekbaar. We klimmen vanaf het eerste terras naar een grote witte boeddha.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Dan volgen de laatste treden naar de dagoba en staan we boven op de berg. De klim is de moeite waard geweest. Vanaf hier hebben we een fantastisch rondzingt over een prachtig landschap. Het stikt hier boven op de Dagoba van de apen. De meest voorkomende soort is de Makaak maar hier op de top zie je vooral slingerapenstaart. Gibbons. Ze zitten als een Bunce of Guys boven op de offertafels waar ze zich tegoed doen aan planten en bloemen.
We zien de zon ondergaan in het Srilankanen landschap. We genieten van de sfeer en de kleuren.
Het is vandaag “ full Moon Day” en dat betekent dat er speciale ceremonies zijn op de berg. Alle Srilankanen hier op de berg zijn in het wit gekleed en offeren van alles. Mooi om te zien en mee te maken. Het is nog steeds erg warm als we weer afdalen en Nisha opzoeken. Het was weer een mooie en vermoeiende dag.
Zondag 9 febr. De tempels van Anuradhapura. “verbrande voeten”
Vroeg uit de veren om de hitte een beetje voor te zijn. Vandaag bezoeken we het tempelcomplex van Anuradhapura, gebouwd in de 4e eeuw voor Chr. Het is een indrukwekkend gebied met meren, tempels en dagobas die torenhoog boven het landschap uit toornen. De stad is uiteindelijk door verschillende oorlogen in vergetelheid geraakt en uiteindelijk helemaal overwoekerd door de jungle. Pas in de 18 eeuw werd de stad herontdekt en vanaf die tijd is men bezig om alles weer vrij te maken van de jungle. De tempels zijn bijna allemaal verdwenen en de fundamenten zijn nog de enigste overblijfsels. De Dagoba’s zijn in de loop van de 21 eeuw weer gerestaureerd en hersteld. De dagoba’s die wit zijn zijn compleet gerenoveerd. In het landschap zie je ook nog de rode Dagoba’s en daar wordt nog aan gewerkt. Indrukwekkend staaltje van archeologische renovatie.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Als we deze heilige plekken bezoeken dan moeten we de schoenen uitdoen volgens Hindoeïstisch gebruik. Op zich geen probleem om je daarin aan te passen. Wat we echter even niet in de gaten hebben is dat het zand de stenen en de matten in de gloeiende zon liggen en wij daar met onze blote voeten over heen lopen. Dat ging dus niet goed. Brandblaren onder de voeten...................De Singalezen hebben er geen last van en lopen als een kievit over de hete grond. Wij moeten voortdurend zoeken naar koele schaduwrijke plekjes om het een beetje vol te kunnen houden. Janneke is nog zo slim geweest om sokken mee te nemen zodat het wat dragelijker is. Ik heb geen sokken bij me en loop dus flink pijnlijke voeten op.
Desondanks lopen we alle tempels en mooie plekken af, maar kies ik er voor om niet meer de tempels in te gaan om te voorkomen dat ik mn voeten verder verbrand.
Tegen 2 uur hebben we alles wel gezien en rijden we terug naar ons hotel waar we een frisse duik in het zwembad nemen. Morgen verder.
Maandag 10 febr. Van Anuradhapura naar Sygeria “ Full body”
lekker uitgeslapen en vandaag gaan we naar Sygeria wat maar op een uurtje afstand ligt. We hebben af en toe een Babylonische spraakverwarring met onze gids en weten dan soms niet wat er gaat gebeuren. In dit geval gaat het om een citysafarie waarvan wij denken dat het een tour door de stad is. Blijkt niet het geval te zijn maar een tocht over het lokale platte land. Nou hebben wij het niet zo op dit soort toeristische gedoe maar dit blijkt verrassend mooi! We gaan met een lokale boer naar een meer waar een gammel bootje op ons wacht en we wederom een meer op gaan die vol zit met krokodillen.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Het bootje is samengesteld uit twee rompen die zijn vastgemaakt met houten planken. De schipper zit in een van de rompen en heeft een peddel die zijn beste tijd heeft gehad. Ik laat het maar gebeuren. Het is werkelijk waar een sprookje dit meer; het lijkt wel een ondergelopen boslandschap. Prachtig is de stilte en de ruimte hier is diep ( vrij vertaald naar Bløf)
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Onderweg komen we een visser tegen die in een oude binnenland van een vrachtauto in het meer zwemt om zijn netten met vangst binnen te halen. En dt met al die krokodillen..... dat snap je toch niet. Weer aangeland komen we op een boerderij waar we een heerlijke lunch voorgeschoteld krijgen die ter plekke van allerlei verse producten wordt gemaakt. We eten hier ook zoals de locale dat doen; met de handen. We gaan met de tuktuk terug en vervolgens richting het hotel..
We laten ons in de namiddag naar een Ayurvedische arts rijden ergens in de jungle voor een heerlijke massage met natuurlijke oliën. We hebben eerst een voorgesprekje met een Ayurvedische arts die ons even goed bekijkt en een recept voorschrijft met specifieke natuurlijke oliën. En daarna worden we een uur lang onder handen genomen door de meest heerlijke massage. Een full Body massage. Van Top tot teen (uiteraard niet van de edele delen; zal jullie even waar opmerkingen voor zijn!) Heeeerlijk en aansluitend een sauna van 20 minuten in een stoomhutje met alle plantaardige kruiden. Helemaal voldaan keren we weer terug naar het hotel. Morgen weer verder; dan gaan we klimmen.
Dinsdag 11 febr. Sygeria “Klimmende olifanten”
De plannen voor de ochtend waren eigenlijk een beetje onduidelijk. Hier in Sygeria staat de Lion Rock; een bijzonder berg die eigenlijk fungeert als een enorme prop die boven op een vulkaan staat. Het is een heilige berg die je kunt beklimmen. Het was niet onze bedoeling om m te beklimmen aangezien ik een kniekwetsuur heb.`In de afgelopen dagen heb ik echter zonder al teveel problemen kunnen lopen en klimmen. Het plan was dus om niet de Lion Rock te gaan beklimmen maar de berg Pidurongala de top van deze berg schijnt een prachtig uitzicht te bieden op de Lion Rock die op hemelsbreed 2 km staat. Het is een klim van ruim 100m die begint met een aantal trappen die met stenen en keien zijn aangelegd. Het klimmen is zwaar mede door de warmte als vroeg in de ochtend. Na ruim drie kwartier komen we bij het voorlaatste plateau waar een enorme liggende Boeddha in de rotsen ligt.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We komen twee Belgische dames tegen die terug komen zonder dat ze op de top`zijn geweest. De laatste etappe is hun te zwaar aangezien hier echt geklommen moet worden door spelonken en er geen duidelijk pad meer is. We gaan door maar inderdaad het wordt nu echt klauteren over enorme stenen en moeten we door nauwe spelonken en gaten. Zoals gewoonlijk raken we het pad kwijt omdat we onder een prikkeldraad versperring door gaan. Tja en die zetten ze daar natuurlijk niet voor niets neer. We zijn echt van het padje af. Dus maar terug en inderdaad hebben we een enorme rode pijl die op een rots stond geschilderd gemist..... We moeten nog even flink ons best doen om op de top te komen, maar ook dat lukt; We worden beloond met een fantastisch uitzicht op de Lion Rock,
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We zien dat daar gewoon trappen omhoog gaan en het klimmen daar dus minder moeite kost dan op deze berg. We zijn apetrots! Hier op de top ligen twee honden te slapen en vragen ons af wat die beesten hier doen, want er woont niemand..... Bijzonder.
Een vriendelijke Belgische meneer zet ons op de foto` We blijven ruim een half uur en beginnen en weer aan de afdeling die op zijn minst net zo pittig is als het klimmen. na de lunch gaan we naar het olifanten reservaat.
Janneke en ik zijn niet echt van die mensen die plezier beleven aan wat we kunstmatig beesten kijken noemen; walvisspotten, schilpaddenfarm of in dit geval een olifanten safari. desondanks toch besloten om het te doen aangezien het een Ecofarm is. Helft van het geld gaat naar de bescherming en in stand houden van dit park. We zijn met zijn tweeën in een safariejeep en binnen de kortste tijd hebben we de olifanten gevonden.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Eerst twee en daarna een hele kudde die rustig staat te grazen in de velden vol met olifantengras. Ze trekken zich niets van ons aan en lopen zo voor onze neus langs.Indrukwekkend hoor. Weer een prachtige dag.. Van Sygeria naar Kandy.
Woensdag 12 febr.. Srilankaanse spraakverwarring”
In de afgelopen dagen hebben we overigens prima hotels gehad. Opvallend is dat er maar heel weinig gasten zijn; deels nog veroorzaakt door de aanslagen van 8 maanden geleden, en nu de Coronapaniek. Het werkt erg door in de toeristische sector. In het hotel waar we nu zitten zijn we de enigste gasten. Midden in de natuur met een prima kamer en terras met uitzicht op de tuin. We horen alleen de geluiden van de vogels en dieren. Heerlijk
Onze gids is een jonge Singalees -Nisha- die ons rondrijd en alle plekken laat zien zoals we dat van tevoren hebben afgesproken. Hij is soms niet goed te verstaan aangezien hij heel snel praat en wij niet de snelsten meer, waardoor we elkaar nogaleens verkeerd begrijpen. Dat leid soms tot misverstanden en verschillende beeldvorming. Zo ook vandaag weer eens. We gaan vandaag naar Kandy en onderweg stoppen we in Dambulla om daar de grottempels te bezichtigen. Langs de weg stopt hij en zien we de enorme gouden Boeddha;
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
hij zegt op ons te wachten en dat we daarna doorgaan naar tweede tempel; We hoeven geen entreekaarten te betalen roept ie nog, Oké verder spreken we niets af. We zijn bij de Boeddha en na een poosje zien we een trap die omhoog leid, en veel mensen volgen dit pad. Wij dus ook. Mijn hemel weer honderden traptredes en het is drukkend warm.... gaan we weer. Eigenlijk hebben we halverwege de zin verloren om verder te gaan, we zijn nog moe van de beklimming van gisteren. We gaan toch door omdat we willen weten wat er bovenaan de trappen te zien is. En inderdaad helemaal bezweet en kapot komen we boven aan en herken ik de grottempel uit ons boekje; We denken zo naar binnen te kunnen, maar dan ineens blijken we entree te moeten betalen....Hoezo nee toch? Oke waar kan kan ik de tickets kopen? Beneden aan de trap meneer....... hebben wij weer. Ik zie dat er een trap een andere kant opgaat en hoor dat die op een parkeerplaats uitkomt. Dan valt het kwartje en dat zal hij bedoeld hebben als tweede tempel.........Er rest ons niets om naar beneden te lopen; weer al die tredes naar beneden....
Janneke is de diplomaat van ons tweeën en zij heeft maar even uitgelegd dat hij wat duidelijker moet zijn...... oke we gaan met de auto naar de P plaats en hebben het idee dat we al flink omhoog zijn gereden, maar dat blijkt valse schijn.... we moeten weer honderden treden omhoog.............Maar goed. Het was de moeite waard. Een prachtige grottempel. Indrukwekkend zoals dat is gemaakt.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We lunchen langs de weg en vervolgen daarna onze weg richting Kandy; we gaan nu richting de bergen, de “ Horten Plaine”. Het is drukkend warm en het begint onderweg ook flink te plenzen. De reis is op zich niet zo lang maar door de drukte duurt een reis van 50 km ruim twee uur. Kandy is verschrikkelijk druk; veel verkeer, veel getoeter en heeeel veeeeeel mensen. Zijn we even niet meer gewend van de laatste dagen. We stoppen nog wel even bij een natuur winkel en op ons verzoek van we snel de stad uit richting ons hotel in de bergen. We hebben weer een prima hotel, maar nu wel met veel gasten. Vermoeiende dag.
Donderdag 13 febr. “Easy Going”
We hadden met Nisha afgesproken dat we deze dag rustig wilde beginnen en de ochtend voor ons zelf wilden hebben. Gedurende deze reis zijn de indrukken groot en door de warmte extra vermoeiend. Daarnaast zijn we nu ongeveer halverwege de tour en zijn we nu in de bergen en willen we ons programma eens goed bekijken en ons nu meer richten op de natuur. De ochtend geeft ons rustig de tijd om de komende dagen alle dingen die we graag willen zien op een rijtje te zetten en met Nisha te bespreken.
Mooi begin van de dag
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
.Na de lunch haalt Nisha ons op en gaan we eerst naar een hoog observatiepunt waar we een mooi uitzicht hebben op de stad. We moeten ons eerst weer een weg banen door het enorm drukke en chaotische verkeer. Er is een regel en dat is geef elkaar de ruimte en dat doen ze dan ook. Ze gebruiken de gehele weg; ze gaan naar links, dan naar rechts. Dan weer links inhalen en dan weer rechts inhalen en zo gaat het maar door.Maar weet je wat het mooie is, er wordt niet gescholden of een middelvinger opgestoken, maar men gunt elkaar de ruimte en blijft beleefd. Geen onvertogen woord! Dit verkeersbeleid moet je eens in Nederland voorstellen; dan heb je oorlog op de weg!
Als we boven op de berg aankomen hebben we inderdaad een prachtig mooi overzicht over de stad. Het ligt aan een klein meer en de stad is tegen de bergen aangebouwd, De Nederlanders, Engelsen en Portugezen hebben er flink huisgehouden ten tijde van de middeleeuwen/gouden eeuw (ik blijf het woord gewoon gebruiken, want het is onze geschiedenis wat je er ook van vindt en denkt!)
Vervolgens gaan we naar het “Sri Dalada Maligawa” oftewel “The tempel of the teeth” Of in goed Nederlands “ de Tempel van de Tand”. Volgens de geschriften en overleveringen wordt hier in gouden kist die de vorm van een stupa heeft de tand van Boeddha bewaard. De tempel wordt zwaar beveiligd sinds de bomaanslagen eind jaren negentig door de Tamiltijgers. De toegangspoort is nu alleen nog maar per voet bereikbaar. Ik draag voor deze keer een sarong en wederom blote voeten. Het is een Indrukwekkend gebouw en grote zalen met marmeren Boeddha’s. Op de bovenverdieping zitten grote aantallen Hindoe’s te bidden voor de deur die de toegang geeft tot de ruimte waar de gouden kist wordt bewaard. Heilige plek.
We lopen door de prachtige tuinen en ontsteken nog wat Wierook op de gebedsplaatsten.
We verlaten de tempel en halen onze schoenen weer op en maken een wandeling langs het meer richting de stad.
Waar we nog wat drinken voordat we weer teruglopen naar de parkeerplek waar Nisha op ons staat te wachten. Op de weg terug naar het hotel valt de auto twee keer zomaar stil. Vreemd.......... De avond eten we in het hotel en genieten we op ons balkon van de prachtige avond. Morgen weer verder richting het Zuiden.
Vrijdag 14 febr. Kandy naar Nurwara Eliya “Litlle England en Harry Potter”
Vandaag vertrekken we naar de Horton Plaines, een groot nationaal park centraal gelegen in Sri Lanka. Het is bekend om zijn theeplantages en fabrieken.
We zouden om 10 uur vertrekken, maar tijdens het ontbijt kwam de hoteleigenaar er aankopen met zijn telefoon en die had Nisha aan de lijn; pech met de auto...... gisteren was al gebleken dat de auto ineens stil viel. Er was een elektrisch probleem met de automaat en hij was inmiddels al in de garage om het te fixen maar het zou geen 10 uur worden maar een dik uur later, Geen probleem gaan we lekker bij het zwembad zitten. Gelukkig was hij inderdaad rond elf uur bij het hotel en de auto was gerepareerd. Gelukkig maar. Op weg naar Nuware Eliya! Nisha noemt het “ Lillte England” Veel koloniale Engelse invloeden.We zullen het zien en ondergaan want we slapen ook in een oud koloniaal hotel, waar we niet zulke goede verwachtingen van hebben. We zullen het zien.
We hebben een prachtige reis door het groene berglandschap. We klimmen vrij hoog en de weg slingert zich door de vele theeplantages. Zo rijden we langere tijd en genieten we van het schitterende landschap. Onderweg stoppen we nog bij een theeplantage. Zo ver als je kunt zien thee en nog eens thee bladeren.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We nemen een kort kijkje in een thee fabriek; eigenlijk een uitermate simpel proces; plukken-drogen-vermalen-sorteren en huppakee in de zak; zwarte thee, groene thee en ga zo maar door.
Onderweg stoppen we nog bij een prachtige waterval. Om deze te bereiken moeten we weer flink klimmen........halverwege hebben we de neiging om het maar op te geven, want aan de trappen komt geen eind. Maar goed we willen weten wat er boven te zien is en als we eenmaal boven zijn worden we beloond met een prachtige plek waar de waterval van de berg stort. We blijven er een mooi poosje zitten en genieten van deze prachtige plek
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We klimmen weer naar beneden en vervolgen onze weg naar de eindbestemming waar we aan het eind van de middag aankomen. Nuware Eliya. We overnachten inderdaad in een koloniaal hotel; in een oude Victoriaans stijl; De kamer heeft een hoog plafond en een oude schouw met open haard. Je verwacht bijna dat Harry Potter zo binnenkomt. Het is net Zweinstein........Oud en vergane glorie. Maar goed de beden zijn prima!
We hebben deze keer geen zin aan Srilankaans eten en besluiten we naar de plaatselijke supermarkt te gaan en ons tegoed te doen aan alles wat verkeerd is.
Morgen weer verder en dan met de trein door de theeplantages en bergen!
Zaterdag 15 febr. Van Nuaware Ellya naar Ella “aan de trein hangen”
vandaag gaan we een van de mooiste treinreizen maken. Voordat het zover is hebben we nog wat tijd om na het ontbijt even het dorp in te lopen. Zoals ik al eerder vermelde wordt het ook wel Litlle England genoemd vanwege de nog vele aanwezige Engelse invloeden in m.n. De gebouwen. Zo vindt je hier nog het oude postkantoor uit 1929 die nog geheel in de oude Tudor stijl aanwezig is. Als we naar binnen lopen is het net een tijdmachine. Je kunt vanuit hier aan een speciaal tafeltje een brief schrijven, die dan vervolgens met een postzegel en een ouderwetse stempel met opdruk van dit postkantoor wordt verstuurd.We lopen verder het dorp in en genieten van de sfeer en drukte. Een van de nadelen van deze manier van reizen is dat we niet altijd tijd hebben om even te genieten van de lokale sfeer Om half twaalf brengt Nisha ons naar het treinstation waar we de trein naar Ella nemen. het station wemelt van de toeristen en er zijn dus meer die bedacht hebben om deze trein te nemen. het grappige is dat we elke keer wel bekende gezichten tegenkomen van reizigers die we ook op andere plekken hebben gezien, zo ook in dit geval een aantal Nederlanders die we een paar dagen eerder in hetzelfde hotel hadden gezien
De stiptheid van de treintijden is Sri LAnka moet je met een korreltje zout nemen, vaak zijn ze te laat maar ze kunnen net zo goed te vroeg zijn. Wij hadden treinkaartje voor 12.20 uur terwijl anderen voor dezelfde trein een kaartje hadden met een vertrektijd van 13.00. De trein had een half uur vertraging en later weer een half uur......Zo gaat dat in Sri Lanka. Neem het zoAls het gaat.Als we in de trein zitten begint ie gelijk aan een forse klim de bergen in. We zitten in de eerste klas en hebben dichte ramen. in de andere klassen zijn de ramen open en kun je buiten hangen. Gelukkig kunnen wij in onze wagon ook buiten hangen omdat de deuren gewoon openblijven en we op vier plekken buiten kunnen hangen. Daar wordt veel gebruik van gemaakt en ook Janneke en ik hangen buiten de trein!
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Heerlijk om dit zo mee te maken en we rijden zo uren door dit geweldige landschap, dwars door valleien en theeplantages met vele vergezichten in de diepe dalen.
Een van de mooiste belevenissen. In Ella stappen de meeste mensen uit en wij zouden hier eigenlijk ook uitstappen, maar op het laatste moment zij onze gids om een station later uit te stoppen omdat we dan zo nog over de “Nine Arche Bridge” zouden rijden. Dit is een van de meest beroemdste bruggen van de spoorlijn. als we over de brug rijden zien we veel mensen op en bij de brug staan.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Het is een dagtocht om naar deze brug te lopen en de treinen te zien passeren. Als we even later uitstappen staat Nisha ons al op te wachten en zegt opgewonden aan ons om mee te koemn. We snappen het even niet, maar wat blijkt, hij neemt ons mee naar een plek waar vele tientallen dorpelingen naar een dal staan te kijken en waar straks de trein die wij net hebben verlaten een cirkel heeft gemaakt en onder het stationnetje doorrijd. Ook weer een bijzondere gebeurtenis.
Ella is een ”Chillstadje” om het zo maar te noemen. In de hoofdstraat allemaal trendy kroegjes en barretjes. Lounchen......
Nisha brengt ons naar een fijne eetgelegenheid waar we een lekker maaltijd met een nog lekkerdere cocktail nemen.
Ons hotel heeft een magnifiek uitzicht op de vallei en de Adams Peak. We belsuiten om morgenvroeg de wekker te zettenen van ons balkon de zonsopkomst mee te maken.
Hoe dat was zullen we morgen verhalen!
Zondag 16 Febr. “Sunrise”
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Vanochtend om half zes liep de wekker af om de zonsopkomst te zien.Zoals je op bovenstaande foto kunt zien was het zeer de moeite waard!
Na het ontbijt zijn we heerlijk op het terras gaan zitten en hebben we genoten van het prachtige uitzicht wat we hier hebben hoog in de bergen. We kijken uit op de litlle Adams Peak en de Adams Peak. Ze zijn alle twee te beklimmen, maar aangezien we de laatste dagen al veel hebben geklommen laten we dit aan ons voorbijgaan en genieten we van het uitzicht.
Vandaag gaan we als eerste naar de Nine Arche Bridge, waar we gisteren al met de trein over zijn gereden. Deze brug kun je vanuit Ella lopend bereiken door simpelweg over het spoor te lopen. Heel gebruikelijk hier om je pad via het spoor te volgen. Wij doen het gedeeltelijk met de Tuktuk en het laatste stuk doen we lopend. Rondom deze brug is het een drukte van belang. Veel reizigers gaan eerst met de trein over de brug en willen dan zelf ook nog lopend over de brug en vooral ook de trein over de brug zien gaan.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Zo ook Janneke en ik! Rondom de brug hebben de lokale bewoners allerlei standje waar ze allerlei producten aan de toeristen verkopen. We lopen zo over de brug en laten ons op de foto zetten op de spoorrails. Bijzondere sfeer. Als even later de trein- die zich al ver van tevoren luid toeterend aankondigt- klinkt er gejoel op. De trein mindert vaart op deze plek zodat iedereen op de brug de trein kan filmen of fotograferen. Ook de mensen in de trein die uit de ramen en deuren hangen zijn aan het fotograferen.
Mooi om mee te maken. We laten ons terug rijden naar Ella en lunchen in de “Chill Café” een populaire tent hier in Ella, het is een soort van lounge cafe met zitzakken en relaxte muziek. Er hangen hier veel jongeren rond. Maar ook wij dus. We genieten van een heerlijke cappuccino en een lekkere lunch.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Nisha pikt ons hier weer op en laten ons naar de laatste tempel rijden die we deze reis zullen bezoeken. het is een kleine en vervallen tempel maar daarom niet minder mooii. Het wordt weinig bezocht en het is ook een beetje in een vervallen staat. Er wordt weinig onderhoud aan gepleegd.
Na de tempel gaan we eerst terug naar het hotel en nemen we even een korte pauze. Ik heb ook even last van een dip. Tijdens dergelijke reizen heb je altijd wel even een moment dat je het even genoeg vindt. Gelukkig is het maar van korte duur en na een opfrissende douche brengt Nisha ons weer richting Ella waar we wat willen shoppen en dineren. We kopen wat kleine dingetjes voor onze kleinkinderen en settelen ons dan weer bij Chill Café waar we dineren. Het is een uitermate populaire tent wantbinnen de kortste keren ziet stampens vol. Drie verdiepingen vol.
De avond zitten we op ons terras voor onze kamer en werken we onze dagboeken bij.
Morgen gaan we verder naar het Zuiden en verblijven we in Yala. daar zullen we dinsdag de gehele dag het nationale wildpark bezoeken. Janneke besluit om weer vroeg op te staan en maakt onderstaande filmpje van een wederom prachtige zonsopkomst.
Maandag 17 febr. “Ontroering”
Vandaag vertrekken van ons prachtig hoteletje in Ella. Zal het geweldige uitzicht missen. We verlaten teven de bergen en zakken verder af naar het Zuiden waar de uitgestrekte vlakten en wildparken langs de kust liggen. We rijden in een rustig tempootje door de prachtige natuur. Onderweg stoppen we nog bij de Hiravanna waterval.
Het is maar een kort ritje naar Tissahamarama waar we overnachten. Het plaatsje geeft toegang tot het “Yala wildpark”. Morgen gaan we de gehele dag dit park verkennen. Het is bloedheet als we aankomen en in het hotel. Helaas is het zwembad nog in aanbouw en moeten we de verkoeling onder de Bomen zoeken of onder de airco van ons huisje. We hebben een prachtige cottage in mooie felle kleuren ingericht. Doet een beetje aan Afrika denken, maar dat zal ook een beetje de bedoeling zijn geweest. Nisha onze chauffeur woont hier en heeft ons voor het avondeten uitgenodigd. Hij haalt ons om zeven uur op en rijden naar zijn huisje. Nisha woont hier samen met zijn moeder en broer. In de kleine woonkamer staat een eettafel met twee plastic stoelen en in de hoek op een kastje een tv die aan staat. De keuken staat buiten in een schuurtje. Keuken betekent hier in dit geval koken op een houtvuurtje. De moeder van Nisha heeft een maaltijd gemaakt en wordt opgediend in het beste servies. We voelen ons er een beetje ongemakkelijk door. Allerlei schaaltjes met vis, kip en allerlei verschillende groentes worden Op tafel gezet. Overheerlijk. Moeder en Nisha eten zelf niet mee. Het is allemaal speciaal voor ons gemaakt.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We weten even weer wat het is om in armoede te moeten leven. Desondanks zijn deze mensen niet ongelukkig. Toch blijft het gevoelsmatig ingewikkeld om hier zo te zitten eten. Het ontroerd ons zeer.
Dinsdag 18 febr. “ Een naald in de hooiberg”
Vandaag gaan we de gehele dag op safari in “Yala Nationaal Park” we worden al om. 5 uur in de ochtend gehaald door de broer van Nisha. Hij is chauffeur bij een bedrijf die Safari jeeps verhuurd. Het is nog pikdonker als we die kant op gaan. We gaan zo vroeg om de hitte voor te zijn en de kans op het zien van allerlei soorten dieren in het park in de ochtend het grootst is. Het park is ingedeeld in 5 blokken en wij gaan naar blok 4 wat 35.000 ha beslaat en deels evenwijdig aan de Indische oceaan loopt. Het park is in 2004 dan ook behoorlijk getroffen door de Tsunamie en veel natuur is verwoest. Bijzonder is dat er heel weinig beesten zijn omgekomen: het verhaal is dat beesten de trillingen hebben gevoeld van de aardbeving en vervolgens massaal landinwaarts zijn getrokken.......
Bij het gloren van de dag zien we de uitgestrektheid van het landschap, veel open vlakten om vervolgens de dichtheid van de jungle in te rijden. We zien de eersten herten en op afstand een enorme mannetjes olifant die staat te grazen in de velden.
We hobbelen over de zandwegen en het is af en toe stevig alle hens aan dek om niet uit de auto te kieperen. Onze chauffeur ziet werkelijk waar alles, of het nu vogels of varanen zijn hij ziet ze terwijl wij dan nog eerst eens goed moeten kijken wat ie nu bedoelt. We rijden gelukkig niet in konvooi achter elkaar aan, hij zoekt de wat stillere paden en dat heeft effect, we zien eerst een olifant die rustig bij een beek staat water staat te slurpen en wij de enigste in zijn buurt zijn. De auto wordt uitgezet en het enigste wat je dan hoort is de slurpende olifant
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Als we verder rijden komen we even later weer een olifant tegen die op een meter afstand van ons rustig staat te eten. Ook daar staan we een poos bij stil en genieten van het moment..We zien krokodillen die rustig liggen te zonnen, vogels die aan het vissen, papagaaien en andere vogelsoorten in de meest mooie kleuren. Het is een prachtige ervaring. Tegen de middag is er ineens opwinding bij onze chauffeur. Er is een luipaard gespot. Gevolg is dat dit als een tamtam door het hele park gaat en alle auto ineens dezelfde kant op gaan. Gevolg is een enorme file bij de plek waar de luipaard in de boom zit. We schuiven stukje voor stukje op en uiteindelijk zijn we in staat om de luipaard in de boom te zien. helaas laat ie alleen zijn kont zien en heeft ie zijn kop aan de andere kant van de tak hangen. Hij blijft ook rustig zo liggen en verrekt het om zijn kop te laten zien.
Het feit dat we een luipaard zien is uitzonderlijk. Er leven plusminus 25 tot 30 luipaarden in een gebeid van 35.000 ha! Dus mazzel hebben we wel.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
We lunchen bij een open plek aan de Indische oceaan. Hier staat ook het monument ter herinnering aan de Tsunamie. We genieten van een heerlijke lunch die ter plekke wordt klaargemaakt door onze chauffeur. Tegen 2 uur vertrekken we weer. Dan ineens is er weer opwinding want er is een beer gespot. Ook dat is uitzonderlijk want er leven maar 5 beren in dit gebied en die laten zich alleen in de periode mei juni zien. We zien m rustig door de jungle grazen en helaas lukt het niet om goed op de foto te krijgen.
We zien nog veel beesten en blijven genieten van dit prachtige park. Als we aan het eind van de middag het park verlaten zijn we ook blij dat we weer op gewoon asfalt rijden en we niet meer door elkaar worden gehusseld. Ook de chauffeur is tevreden. Gisteren is hij ook de gehele dag in het park geweest en hebben ze zegge en schrijve 1 olifant gezien! We hebben inderdaad de spelden in de hooiberg gevonden; vandaag!
Woensdag en donderdag 19 en 20 februari, laatste twee dagen van de tour.
We hebben Yale verlaten en rijden nu weer richting de plek waar we zijn begonnen aan de zuidkust, we gaan eerst naar Tangale waar we een mooi hotel hebben geboekt aan de kust. Even bijtanken van de vermoeienissen. We besluiten dan ook om deze dag niet zoveel meer te doen en te genieten van de zee en het zwembad.
Donderdag komen we an in Merissa en is het de laatste dag met Nisha. Het hotel dat we op het oog hadden bleek niet aan de zee te liggen dus moesten we iets anders kiezen. Nisha wist nog wel een hotel aan zee, maar toen we daar gingen kijken voelde het niet goed. Groot en massaal. Toch nog ander hotel bekeken maar ook dat was het niet. Uiteindelijk toch maar naar het hotel dat we niet echt leuk vonden terug gegaan. We zoeken later wel een beter hotel uit. Eerst maar lekker zwemmen in de zee. De golven zijn hoog en woest. Als we even later in het water dobberen zien we 200 meter verder op een mooi hotel liggen.Ik ben er even binnen gelopen en zag dat het een mooi hotel was en er was ook nog plek, dus gelijk maar vastgelegd voor de volgende dagen!
Nisha bracht ons om half zes naar “Coconut HIll” een van de meest gefotografeerde plekken van Sri lanka. We waren niet de enigste, de hele heuvel stond vol met mensen die de zonsondergang van deze plek willen zien, Vincent en Annefloor zijn er ook geweest en die hebben er een prachtige foto gemaakt waarop zij alleen met zijn tweeën staan.Hoe ze dat in hemelsnaam voor elkaar hebben gekregen?
We gaan daarna naar een leuke strandtent waar we letterlijk op het strand zitten te eten. Bij het hotel nemen we afscheid van Nisha. Hij gaat morgen op het vliegveld een stel Duitsers oppikken waar hij mee op tour gaat. We wisselen wat gegevens uit omdat ik Nederland ga proberen hem te helpen met zijn Website, die niet optimaal werkt. Ik ga me er voor inzetten en hoop dat het gaat lukken.
De komende week zijn we in Weligama en gaan we vanuit hier nog een aantal kleine dingen ondernemen, Het is hier echter heeeeeeel erg wwarm dus ik vermoed dat we ook veel in het water zullen liggen.
Ik denk dan ook dat de verhalen wat korter zullen worden.....
Vrijdag 21 febr. Weligama.
We zijn vandaag van hotel verwisseld. We vonden het hotel waar we zaten niet echt goed en te massaal. Daarnaast moet je bedenken dat we hier nog een week zitten en dan wil je toch wel een goede plek en vooral goed gevoel bij de plek hebben en dat hadden we dus niet. Voordat we verkassen nemen we nog een goed ontbijt en zitten nog een kop koffie te drinken voor onze kamer. Ik zie even verder op een oud mannetje zitten, gekleed in alleen een lende doek. Hij heeft een flink kapmes in de lende doek zitten en een stuk touw. Ik zie m al voortdurend naar boven kijken in de metershoge palmbomen die vol zitten met kokosnoten. Ik vermoed dat hij zo de bomen inklimt om daar de kokosnoten uit te snijden die een gevaar vormen voor de gasten. Op het terras zijn netten gespannen, maar dus niet overal. Als zo’n noot van een meter of 15 naar beneden dondert dan wil je niet dat je hem op je kop krijgt, want dat ga je zeker niet navertellen. Hij zit mij ook voortdurend aan te kijken en maakt gebaren dat ie zo naar boven gaat klimmen. Oke dat wil ik dan wel es gade slaan. Voor ons terras klimt ie heel snel de boom in, hij wikkelt het touw om zijn voeten en daarmee zet hij zich af op de stam en met zijn handen klimt hij op een hele bijzondere manier naar boven. Het gaat ook rap.
Halverwege roept ie al dat ik foto's moet maken....... Oja dit is weer zo’n situatie dat ik moet filmen en hij straks zijn handje ophoud........ ik ben gelijk hartstikke flauw want ik heb een hekel aan geënsceneerde situaties. Ik stop gelijk en als ik wegloop hoor ik dat de kokosnoten uit de boom donderen. Ik schenk er geen aandacht meer aan en laat hem zijn werk doen.
Als ik even later weer terug ben staat hij inderdaad voor ons terras en staat ie het geldgebaar met zijn vingers te maken en wil “ money” ? Nee eigenlijk niet! Hij kijkt me verbaasd aan want hij spreekt geen woord Engels. “money”? Uiteindelijk geef ik hem een paar roepies. Pffffffff. Desondanks blijft het knap hoe die dit doet.
Het nieuwe hotel ligt 100 m verderop en de verhuizing was dus rap geregeld. Hier blijven we tot woensdag. Helaas moeten we dan nog een keer verkassen want we gaan donderdag terug naar Negombo, voordat we vrijdag terug vliegen naar Nederland.
De rest van de dag genieten we van de rust en liggen we veelvuldig in zee of in het zwembad. Rustige dag relaxen. Morgen maar weer verder zien.
Zaterdag 22 febr. Weligama Wederom een rustige en relaxte dag. Ontbijten, beetje bij zwembad rondhangen en zwemmen in de zee. Na de middag maken we een flinke strandwandeling. We komen langs de traditionele vissersboten. Hele bijzondere vaartuigen. De hoofdromp is nauwelijks 50 cm breed en een meter of tien lang, er zit 1 zijromp aan die dmv boomstammen aan de hoofdromp vastzit. Op de achterkant kun je een buitenboordmotor bevestigen. Dat is niet altijd het geval want vaak wordt ie door mankracht voortbewogen!
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Het strand is uitermate populair bij de surfers, het ziet er werkelijk waar helemaal zwart van. Ook op het strand zie je om de 10 m wel een surfschool of een local die planken verhuurt. Dus hier vooral ook heel veel jongeren die hier vertoeven. Vaak huren ze hier voor een paar weken een scooter en hangen daar hun surfboard aan en struinen zonde gele kust af naar de beste surfspots. Het geeft ook een hele mooie aparte sfeer die wij leuk vinden en waar we ons ook in thuis voelen. Lekker eten in een strandtentje en dan slenteren we weer rustig terug.
Zondag 23 februari Weligama en Merissa.
Vanochtend kwam ik bij toeval een tuktuk chauffeur tegen die een nieuwe gast afleverde in het hotel. Ik kwam met m aan de praat omdat we vanmiddag op pad wilden richting Mirissa. De gast die net werd afgeleverd vertelde dat het een prima chauffeur was die je overal heen brengt en voor een prima prijssie. Mooie toeval dus. Ik kreeg zijn tel. nummer en we konden maar bellen wanneer we wilden. Zo gedaan dus. In de tuktuk naar Mirissa. Daar hebben we de Rock beklommen en heerlijk bij restaurant “ Zeypher” gegeten. Ik had een tafel gereserveerd en wat zaten weer lekker op het strand zowat met de voeten in het water. Het is hier echt gruwelijk mooi.......
Maandag 24 febr. “ Zwemmen met schildpadden” Polhena Vanochtend zagen we een vissersboot binnenkomen op het strand. De boot werd op het strand gezet en daarna werd met man en macht een heel lang net binnen gehaald. Het duurde tijden voordat dit net binnen was gehaald. Het gebeurde op een traditionele manier. Prachtig om de samenwerking tussen al deze mannen te zien.
De tuktuk chauffeur stond om klokslag 1 uur voor de deur om ons naar Polhena te brengen. We wilden daar een lokaal strand bezoeken waar het mogelijk is om te snorkelen en schildpadden te zien. We rijden rustig die kant op en reizen met een tuktuk is uitermate aangenaam en plezierig. Je hebt uitzicht naar alle kanten en onze chauffeur is een uitermate plezierig gast die alles verteld maar ook nieuwsgierig is naar ons. Hij brengt ons in Polhena eerst naar een mooi restaurantje waar we eerst willen lunchen. Polhena is een klein slaperig dorpje die grotendeels ook weer in bezit is genomen door jongeren. Deels om rond te hangen en te genieten maar ook vooral weer om te surfen. Deze kuststreek is wat ruiger en heeft daardoor schijnbaar wat betere golfen. Janneke en ik vermoeden dat Joeri hier ook regelmatig verbleef. Na de lunch laten we ons door de tuktuk naar een locatie brengen waar we snorkel attributen kunnen huren en waar we het water in gaan om schildpadden te spotten. We worden begeleid door een vriendelijke local die binnen de kortste keren weet waar we moeten duiken om schildpadden te zien. Ze zijn hier vooral aan het foerageren en komen dus voortdurend in het ondiepe water waar voedsel is te vinden. Ik heb de onderwatercamera bij me en het lukt me om prachtige opnames te maken van deze grote beesten.
Want dat zijn ze! De grootste die ik zie heeft zeker een schild van een meter lengte. Hij zwemt kalm en gedwee tussen ons door. Zo genieten we langere tijd tussen deze mooie beesten. Janneke heeft de smaak helemaal te pakken want die is het water niet uit te krijgen. Die blijft maar heen en weer snorkelen. Het snorkelen kost op zich redelijk veel energie want het water is ook redelijk wild en je moet goed laveren tussen te rotsen om te voorkomen dat je er niet op stuitert.
Ik ben naar de kant gegaan en zie vanaf de kant dat de schildpadden Janneke achterna zitten zonder dat ze het door heeft.......... Wat grappig is dat onze tuktuk chauffeur ook in het water zit en meesnorkelt. Hij vertelt later dat dit voor hem ook de eerste keer is dat ie dit doet en ook voor het eerst schildpadden onder water zit. Hij geniet ook met volle teugen! We blijven nog langere tijd op deze prachtige plek zitten en genieten van kokoswater. Weer een verrassende en mooie middag.
Dinsdag 25 febr. Stickfisherman, maar niet echt........ Na weer een luie ochtend bij het hotel haalt onze tuktuk driver ons om klokslag 3 uur op en deze middag gaan we proberen om de stick fisherman te vinden. Na de Vernietigende Tsunamie in 2004 lag de visserij langere tijd helemaal plat. Simpelweg omdat de vissersvloot hier aan de zuidkust compleet was verwoest. Ook durfden de vissersmannen niet de zee weer op. Daar vonden ze uiteindelijk iets op. Vlak langs het strand plaatsten ze lange stokken in het water en aan de stokken werd boven water een dwarstak gemaakt waarom ze konden zitten. Zo zaten ze boeven het water te vissen en stoorden ze de vissen ook niet en werd er flink gevangen. We hadden langre tijd gezocht op internet maar konden geen duidelijke plek vinden waar ze zouden moeten zitten. Onze tuktukdriver vertelde dat dit niet het goede seizoen was. Oke desondanks wilde we toch een poging wagen. We reden langs de kustlijn en kwamen inderdaad een aantal plekken met stokken tegen maar helaas geen stickfisherman..... Oke dan maar de neppers, we kwamen aanrijden bij een hutje langs de weg direct aan de kust en ja hoor. Drie van die gasten waren bezig met vislijnen, maar zagen ons en sprongen gelijk omhoog pakten hun hengel en wilden wel even gaan zitten!! Of ik even 1500 roepies ( €7,50)wilde neertellen, nee dus gaan we niet doen dus draai maar weer om we gaan weer weg, dat wilde de visserman niet laten gebeuren en vroeg me wat ik dan wel wilde betalen........eigenlijk helemaal niets maar het leek ons zo leuk om te zien, nou vooruit dan maar de helft wil ik je betalen! Vond ie ook goed! Binnen twee tellen zaten ze met zijn drieën op de stokken en konden we de foto’s maken.
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.
Een van de drie was er echter weer heel rap vanaf. Wat bleek: er waren nog twee toeristen aan de weg die hen hadden zien zitten en die moesten natuurlijk ook betalen! Die weigerden en er onstond een flinke woordenwisseling, maar er werd niet gedokt. He beste man wij hebben betaald voor 3 stickfisherman en geen 2 dus Als de wielewaal die stok weer op!! Ze vroegen of we zelf ook nog even op de stok wilden zitten, maar dat aanbod hebben we vriendelijk afgeslagen. De foto’s bleken achteraf ook nog met tegenlicht geen goede kwaliteit te hebben. Jammer Daarna toch nog even weer op “Coconuthill” geweest om te kijken of we nu wel goede foto’s konden schieten, maar helaas het was weer veel te druk. We hebben weer lekker bij Zeypher gegeten met onze voeten in het water.
Woensdag 26 febr. Switchen van hotel Helaas moesten we ons luxe hotel vandaag verlaten en verkassen naar een hotel een dikke km verderop. We konden hier niet langer blijven omdat vanaf vandaag alles was volgeboekt. We wisten dit van tevoren dus geen probleem, maar wel jammer want het was een prima plek. Om 12 uur zou onze tukrukdriver ons ophalen, maar helaas kwam ie niet opdraven. Bijzonder want dat was niets voor hem. We konden hem ook niet bereiken, want zijn telefoon stond uit. We vermoeden dat zijn baas een stokje heeft gestoken voor dit soort lucratieve ritjes met vaste klanten. Het zijn slechte tijden voor de Srilankanen wat toerisme betreft. De terroristische aanslagen van vorig jaar deinen nog steeds na en nu de dreiging van het Corona virus......... Iedereen die ik spreek klaagt steen en been dat het zeer slechte tijden zijn. Wij hebben het vooral gemerkt in de binnenlanden van Sri lanka.Lege hotels vooral. Hier aan de kust is het redelijke druk met vooral heel veel jongeren die hier aan het surfen zijn. Verder zijn het vooral heeeeeel veel Russen. Het lijkt wel een invasie.Overal hoor je Russisch. Ons nieuw hotel ligt een km verderop in een wat drukker strandomgeving. Op zich weer een prima hotel met een kamer op de begane grond en 50 m verderop begint het strand. Er is een eigen privé strandje en we vleien ons neer op lekkere strandbedjes en strandtent voor de broodnodige schaduw., want het is en blijft hier gloeiend heet.De zee ziet zwart van de surfers. De zee is hier ook behoorlijk wild en de golven zijn metershoog. Desondanks liggen Janneke en ik veel in de zee en laten we ons kastijen door de hoge golven. Dikke pret hebben we. Zo kabbelen we naar het eind van onze reis. Morgen worden we opgehaald door een vriend van Nisha die ons met de auto terug zal brengen naar Negombo. Daar hebben we dan nog een stranddag voordat we vrijdagavond om 9 uur weer op het vliegtuig stappen terug naar Nederland. Hoe was het? Het was een fantastische reis, ik zou bijna zeggen “ gruwelijk” mooi. Bijzonder ook omdat we Joeri hier hebben ontmoet en een paar dagen met elkaar zijn opgetrokken.We hebben nog nooit zo’n groen land gezien als Sri Lanka. Overal palmbomen, bossen jungle. De ruimte zagen we alleen als we de rijstvelden doorkruisten. Groen groen en nog eens groen. Wat geweldig mooi. De tempels in Anurhadapura, de grottempels van Dambulla, Sigerya rock, Kandy, de onvergetelijke treinreis van Nuruwah elyia naar Ella, waar we als tieners buiten de trein hingen en de bergen doorkruisten. Ella gap met de fantastische zonsopkomsten, de wilde dieren die we zagen in Yale nationaal park en waar we de luipaard en de beer zagen. Ontroerend was het etentje bij Nisha thuis in zijn geboorteplaats. De laatste week aan de Zuidkust was een heerlijke afsluiter. Maar zoals we altijd zeggen: “ het leuke van reizen is dat je altijd weer thuiskomt!”
Fout! Bestandsnaam niet opgegeven.