Reis China/Tibet 31-10 t/m 25-11-2016

Sake, Tineke en Janneke
31 oktober
Maandag half één vertrokken naar Schiphol, daar nog wat gedronken met Chris en uitgezwaaid door Chris.
Na de nodigeb formaliteiten eerst vliegen naar Kopenhagen en na twee uurtjes op naar Beijing. Een lange rit, een lange nacht......met veel onrust, maar goed dan je in 9 uur bijna aan de andere kant van de aardbol.
Dinsdag 01 november
In Beijng is het 7 uur later.
Uitstappen, bagage halen middels treintje en door de douane ging vrij snel.
Supergrote en moderne luchthaven.We merkten meteen al dat de chinezen errug voordringerig zijn
We werden netjes op gehaald met een dikke auto dwars door de stad. Een rit van 40 min. en naar het hotel gebracht.
Dit had Sake met Cora vh Tibetaanse reisbureau geregeld. We moesten nog 38 dollar betalen. De chauffeer keek ons aan zo van het hoeft niet. Sake die 40 $ had gegeven zei....its okee..its okee.
Chauffeur met een big big smile ging er snel vandoor. Logisch, want achteraf werd dit al verrekend met het eindbedrag vd Tibetreis....hmmm dikke fooi van een halve maandloon.
Sake heeft het weer geregeld en dezelfde chauffeur brengt ons donderdag naar de Chinese muur.
Prima hotel. Na even settelen zijn we de straat op gegaan om de sfeer te proeven. Tja...wat zal ik er van zeggen..allemaal chinezen.Het valt op dat ze nogal onfatsoenlijk zijn, ze dringen b.v voor.
Verder wel aardig.
We hebben gegeten in een chinees restaurant....hoe kan het ook anders..
Eerst dachten we dat we moeste bestellen in chinese tekens, maar héél klein toch in het engels. We hebben 3 gerechtjes besteld...héérlijk en spotgoedkoop. Bestek kennen ze niet..dus met stokjes..of zoals Tineke met de handen...heel zennnnn..In de avond plannen gesmeed voor morgen. Het is nu 13u ned. Tijd en hier 20u. We gaan zo slapen..
Woensdag 2 november
Na een lange nacht van wisselend slapen en wakker, zijn we tegen half 10 opgestaan en genoten van een uitgebreid ontbijt.
We zijn lopend 45 min. na het plein van de hemelse vrede: Tian'anmen Guangchang, verboden stad, keizerlijke paleis en tempel complexen.Omdat het plein aan de andere kant van een 8- baansweg was zijn we eerst de verboden stad ingegaan.
We moesten tickets kopen en onze paspoorten laten zien...Ik kreeg een goedkoper seniorenkaart..boven de 60!😁 Af en toe waren we zelf een bezienswaardigheid. Sake zagen ze denk ik als een reus en tot drie keer toe wilden mensen met Tineke en mij op de foto omarmd en al
Het paleizen complex was heel indrukwekkend en giga groot en ruim opgezet. Hallen en paleizen en poorten met prachtige namen als: Hal vd opperste harmonie, poort vd hemelse reinheid, hal van onthouding.
We zijn doorgelopen in de keizerlijke tuinen, de kolenheuvel en Beihaipark.
Hier heb je een mooi uitzicht over de verboden stad en de wolkenkrabbers, tenzij de stad schuil gaat onder de smog..en dat was het geval.Door kleine straatjes en een markt, waar we 3 hele grote koeken hebben gekocht, we hadden sinds het ontbijt nog niets gegegen.
Ons toetje zou zijn om het grootste plein van china te bezoeken, en in de buurt wat eten, maar helaas het werd afgesloten voor publiek vanwege " De dag vd Leger" uiteindelijk kwamen we hier achter. We hadden gevraagd aan wat jonge mensen in de hoop dat ze een beetje engels zouden praten..maar nee...totaal niet.
We dachten dat er een grote parade zou komen, maar dat duurde wel erg lang. Na een aantal enorme kanonschoten, waar we erg van schrokken zijn we weggegaan...met name ook omdat de chinezen ontzettend aan het duwen en aan het voordringen waren, net als kleine kinderen doen..heel bizar, bij de hekken.Na weer een wandeltocht...spierpijn...😖 zijn we een restaurant ingeschoten: tweelingzusje van gisteren. Ook geen woord engels. Maar we hebben wederom lekker gegeten.
Bij elkaar 17 km gelopen, veel gezien vd het straatleven en veel indrukken opgedaan. In de komende twee dagen willen we absoluut nog naar het plein vd hemelse vrede...daar moet je toch geweest Zijn..
Vandaag op pad naar de Chinese muur. Één van de 7 wereldwonderen, 10.00 km lang en in 150 jaar aangelegd, rond 1300 om de vijanden buiten te houden en de eigendommen te beschermen.
We hadden een taxi geregeld voor 09.00u en we begaven ons door de drukke stad naar Badeling, een dik uur rijden. Op een gegeven moment kwamen de bergen uit de smog te voorschijn.
Na een onduidelijk pad kwamen we bij de entree aan en moesten een ticket kopen. We waren niet de enigen. Zeer onpersoonlijk en geroutineerd werden we door de ingang geloodst en liepen we op De Muur. Historisch moment, bizar dat de de muur gebouwd is...
Na een stevige klim zijn we tot de 5 de toren gelopen en genoten van de mooie uitzichten,hoewel beneveld door smog. De bewustwording van dit bijzonder fenomeen, de grootte ervan maakt me nietig en klein en ook dankbaar om dit mee te maken. Ik werd wel steeds afgeleid van dit gevoel, door al die toeristen, door het goed opletten bij het lopen, mn het dalen. Bepaalde stukken waren vrij stijl.
Weer onderaan gekomen hebben we een kop thee gedronken en het was weer tijd om naar onze taxi te gaan om 13u die stond te wachten.
Een mooi route terug met uitzichten op stukken muur en bergen en bochten, kwamen we weer aan in de stad. We vroegen de chauffeur om ons bij het plein van de hemelse vrede af te zetten. Dit was een gedoe, want hij verstond en sprak geen letter engels. Via een agency bureau dachten we dit te kunnen regelen, maar dat kostte wel een hele hoop geld. Okee dan niet!
Tot onze verassing reed hij toch naar het plein. Het bleek dat ze dachten dat de chauffeur zou moeten wachte, maar dit was niet het geval...wij blij.
We dachten zo het plein op te lopen....mis...
We moesten een heel blok omlopen zonder zichtbare aanwijzigingen, maar agenten oid die ons keer op keer wezen naar een weg..ook geen woord engels.
Gelukt...via de sequriti kwamen we op het plein. Groot en indrukwekkend, zeker gezien de geschiedenis.
Gisteren stond er een giga vaas met giga bloemen, die ik graag op de foto wilde hebben. Tot mijn verbijstering waren ze deze met grote takels aan het weghalen. Het feest was over...
Tineke had in een boekje een leuk restaurant gezien met uitzicht op het plein, in de wijde omgeving bijna niets te vinden om wat te drinken. Wij op zoek, bleek dat we ineens in de oude handelswijk Qianmen Daije terecht waren gekomen het het restaurant niet meer in bedrijf is. Een prachtig authentiek wandelgebied met zijstraatjes met prachtige panden en talrijke winkeltjes en boetiekjes, oa. Prachtige zijdestof winkels.
Onze zintuigen werden rijkelijk bediend, maar het inwendige wilde ook wat.
We kwamen terecht in een hip, internationaal café annex hostel, "long table" waar geen chinezen kwamen...ppff even niet. (Het krioelt van de chinezen die totaal geen contact maken en je als het even kan opzij duwen en voordringen en op straat spugen..)
Hier hebben we wijn, bier en pizza gehad. Door donkere rommelige straatje weer terug naar de hoofdstraat richting hotel.
Er lag van alles in het kleine straatje, fietsen..huisraad en daartussen dikke dure glimmende auto's. Wat een contrast.
Vrijdag 4 november
Tot onze schrik werd Tineke om 10 u wakker, wij jumpen uit bed om nog te kunnen ontbijten.
Het plan voor vandaag was om naar het central business district te gaan. Wij aan de balie vragen welke metro we moesten hebben en hoe lang het zou duren. In zeer gebrekkig engels werd het duidelijk en schreef ze het op. De naam van het station in het chinees met de opmerking erbij: dan herkennen we het wel...ja hoor!
Ondertussen kregen we ook het bericht dat we ipv 16.30u om 16u op het station aanwezig moesten zijn. Al met al hadden we te weinig tijd om naar het cbd te gaan. Jammer..ik hou wel van moderne gebouwen en het was ook leuk geweest om de tv toren van Remco Coolhaas te kunnen zien. Ook het Olympisch dorp was te ver in de tijd diqe we hadden.
Na onze koffers te hebben gepakt en in het depot vh hotel hebben gelegd zijn we gaan lopen naar een park, echter het park was meer een woonplaats voor daklozen....
Door allerlei bijzondere krottewijkjes, waar wel hele dikke dure auto's stonden kwamen we weer aan in het handelscentrum en hebben daar gewandeld en wat gedronken en gegeten bij onze favoriet " long table"
We zaten aan een lange tafel buiten en waren een bezienswaardigheid. We zijn heel vaal op de foto gezet. Er zijn maar heel weinig niet aziaten op straat.
Wel een Amerikaan die op Sake afliep en zei: ik ken jou, jij bent Jimmy Fallon.......
Hij wist het zeker. Sake wist zeker van niet. Er ontstond een grappig gesprek.
Één man met twee vrouwen....
Om 16u werden we opgepikt door onze chauffeur. Voor in de trein hebben we wat fruit en nootjes gekocht.
Na een dik half uur door de stad met zeer dichte smog kwamen we aan op een inmens groot station. De grote uitdaging.....
Lukraak gingen we in een rij staan en na de tweede keer was het meteen goed. Sake kon onze vouchers inwisselen voor echte treinkaartjes en we werden verwezen naar 1 van de 15 supergrote hallen om te wachten...3 uren lang. Goed geregeld Sake 👍Ook hier waren we bijna de enige niet-Aziaten. Via een systeem op een screen werd aangegeven wanneer we konden inchecken en welk perron we moesten hebben. Van alles kwam er voorbij, behalve Lasa. Sake werd al wat onrustig en heeft een paar keer gevraagd aan een medewerker die maar steeds ja..knikte, maar ja hoe betrouwbaar is dit?
Op het laatst kwam Lasa op het scherm en konden we inchecken.
We gingen naar beneden waar heel veel treinen stonden en geen mens te bekennen..een hele mysterieuze sfeer...
Maar gelukt!
We hoopten dat we met zn drieën een cabine hadden, maar nee..helaas. Er kwam een vrouw bij die zichtbaar schrok van ons....help. Ze heeft blijkbaar iets kunnen regelen, toen kregen we een man bij ons die werkelijk geen wóórd engels sprak, maar zijn eigen gang ging en niet moeilijk deed.
We dachten lekker te kunnen slapen en deinen in de trein, maar dat viel tegen...hazeslaapjes..
Zaterdag 5 november
We moeten onze luxe wat betreft primaire behoeftes wat bijstellen...vieze wc's geen douches..dan maar niet wassen, haarkammen e.d.
En zo tuften we úren door de woestijngebieden hoog-en laagvlaktes van China
De uitzichten waren spectaculair wat betreft de bizar hoeveelheid woontorens...in de steden die voorbij kwamen, zonder overdrijven...duizenden, veel krottewijken langs het spoor. De prachtige uitzichten die ik verwacht had bleven vooralsnog uit.
In de trein vermaakten we ons met lezen, kijken, dommelen en een spelletje yatzee.. en een lekkere warme maaltijd in de avond. Zo gingen we de tweede nacht in.
Deze nacht komen we over de hoogste spoorlijn ter wereld, een pas van 5079 mt
We dachten dat we extra zuurstof kregen toegediend, maar er werd alleen maar een soort ventilatiegaatje opengezet.
Na een hele beroerde nacht stonden we alledrie op met hoofdpijn
Zelf was ik behoorlijk misselijk en voelde me een dweil. Pillen tegen hoogteziekte hebben we niet genomen want dan moet je heel veel plassen en de wc's waren óf bezet óf te vies. Met 1x overgeven en PCM hebben we het gered.
Het uitzicht was nu prachtig, de Tibetaanse hoogvlakte.,een prachtig groot meer, kleine dorpjes, cirkels van gebedsvlaggen, groepen yaks en heel veel schapen tegen de achtergrond van hoge besneeuwde bergtoppen en een hemels blauwe lucht.
Heel bijzonder was dat op verschillende plekken langs het spoor in de middle of nowhere mannen een saluut brachten aan de trein...?
Ook bijzonder was dat we een document moesten invullen, die alleen maar in het chinees beschreven was. We hebben lukraak maar wat ingevuld.
De hostess in de trein was zéér onvriendelijk, bot en afstandelijk en sprak geen woord engels.
Om 12.30 Kwamen we aan op het station, lamlendig, moe, hoofdpijn. Eerst de nodige formaliteiten. En we werden uiterst hartelijk ontvangen door Mr. JaymanMet grote letters stond op papier NIEUWLAND JANNEKE.
We kregen als begroetingsceromie: een witte sjaal en van harte welkom.
Behulpzaam met koffers en tassen gingen we met de auto+chauffeur naar het hotel DEKANG Onderweg gaf hij een paar tips om de hoogteziekte te boven te komen. Niet koud worden, lekker warm douchen en een beetje gaan lopen in een rustig tempo en eten.
Braaf als we zijn hebben we zijn tips opgevolgd. Het hotel zit dichtbij het oude centrum. De sfeer is zó anders dan in China. Bedevaartgangers liepen rond het Jokhanges plein om hun gebeden om te zeggen. We hadden veel bekijks, kinderen groetten spontaan. Langs het plein allemaal kleine winkeltjes met voor ons hebbedingen. Sfeervol, kleurrijk en een goede vibe.
Lekker gegeten in een restaurant die ons werd aanbevolen. Het lopen verliep best zwaar, alsof ik lood in de benen had, toch de hoogte..3.650 mt
Morgen worden we om 09.30 opgehaald om naar de portala te gaan.
Maandag 7 november
Na weer een beroerde nacht vol onrust ging de wekker om 08.15u
Een lekker ontbijt gehad met vers gemaakte omelet.
09.30 kwam Jayman ons halen en een mevr. Van het reisbureau kwam het geld halen wat we nog moesten betalen €4800. We hadden dit al in dollars gepind dus cash betalen. Na tig keren tellen kwam het goed.
We gingen eerst naar de Potala, hier heeft de Dalai Lama gewoond, voordat hij is verbannen in 1959. Een immens groot gebouw. Dit gebouw is niet afgebroken na de chinese revolutie omdat het een werelderfgoed is. We moesten 837 treden naar boven. Een veelheid aan kamers met enorm veel boeddha beelden met allerlei betekenissen, veel boeken.Veel kleuren en veel symbolen. Helaas mochten we geen foto's nemen. De gids kon ons veel vertellen over de geschiedenis en vertelde een persoonlijk verhaal. Zijn neef was bij het rode leger gegaan en zijn familie is verraden en alle rijkdom vernield.
Het krioelde van Tibetanen die kwamen er om te bidden en te offeren. Passievol en gedreven.
Hier zag je ook de pelgrims prostrating..
Hierna zijn we in de oudste tempel geweest op het plein " jokjhang"tempel.Het is het heiligste bouwwerk. Het dateert van 650.hier staat het bekende beeld van Boeddha, meegebracht door de Chinese prinses, echtgenote van koning songsten gampo. Dit beeld zou in India gemaakt zijn.
Ook deze is blijven bestaan en niet vernietigd. ook hier hebben we duizenden beelden gezien en tomben. Hier vertelde de gids het indrukwekkende verhaal van wat er ging gebeuren als ze dood gaan. Als hoogste, als je dood ging en je verging niet kom je in een tombe, anderen in een stoepa en het gewone volk wordt naar de bergen gebracht na 3 dagen, dan is de ziel uit het lichaam. Het lichaam wordt in stukken gehakt en de roofvogels eten het vlees. De botten worden in hele kleine stukjes gehakt en ook door de vogels opgegeten. Het geloof is dat ze op deze manier in de hemel worden opgenomen, je lichaam geef je weer aan de natuur.
Ook hier veel informatie gegeven door de gids op een mooie respectvolle manier naar alle partijen.
Dit moet ook want overal hangen camera's en microfoons. Overal is er controle en security. Tassen op een band bij elke ingang.
Na deze hoeveelheid aan informatie en indrukken en gevoelens, zijn we op een dakterras gaan zitten voor een kop thee. We gingen een deur in en tot onze verbazing was het een enorme winkelhal met heel veel boeddhistische dingen.
Na de thee zijn we op het plein gaan zitten. Het was heerlijk weer en een strak blauwe lucht. Hier hebben we genoten en ons verwonderd over het straatleven rond de tempel. Hrt Barkhorplein
Sommige mensen vonden ons ook een bezieswaardigheid. We werden vriendelijk gegroet, op de foto gezet of samen m.n jongens die met ons op de foto wilden. Heel grappig.
Op advies van de gids hebben we gegeten in Dunya. Een westers restaurant van een nederlands/ Amerikaans echtpaar. Het eten was van alles niks!
Hierop naar ons hotel gegaan, onderweg wat koekjes gekocht als troost.Opgefrist en yahtzee gedaan en foto's bekeken.
Moe, dankbaar en zeer voldaan!
Dinsdag 8 november.
Alledrie weer slecht geslapen. Tineke heeft bijna helemaal niet geslapen en was helemaal brak, dacht in de 1ste instantie op bed te blijven en niet mee te gaan. Maar toch maar in de actie en een ontbijtje.
Om 09.30 werden we weer netjes opgehaald. Op het programma stonden twee kloosters. In Lhasa. Drepung.Dwars door de stad, dat is al een avontuur op zich. Regels schijnen er niet te zijn, bepaalde codes denk ik: wie geeft en wie neemt de ruimte.
Wederom een prachtig klooster van binnen gezien, met giga veel boeddhabeelden van alle soorten en maten en betekenissen. Onze gids wist er veel van te vertellen. Helaas mag je binnen de klooster geen foto's maken. Hier leven en werken nog ongeveer 400 monniken. Er lopen heel veel hondjes rond, die gevoed worden door de monniken.
We hebben een blik mogen werpen op de authentieke middeleeuwse keuken, die nog steeds gebruikt wordt.Bijzonder was dat er een cave was waar de boeddha in gemediteerd heeft en de monastry heeft gebouwd
Voor het volgend klooster bezochten hebben we een lekkere lunch gehad op een terras buiten in het zonnetje aan de voet van het klooster.
Strak blauwe lucht en een heerlijke temeratuur.
Het volgend klooster was het Sera klooster. Ook weer heel groot en indrukwekkend. Hier waren ook heel veel gebedsmolens itt de andere kloosters. Hier werden met name kinderen door een speciale monnik beschermd door met de as van verbrand boter op het voorhoofd te vegen.
We hebben een ceremonie/ritueel bij gewoond van monniken op een binnenplaats die met elkaar in conclaaf gingen op een bijzondere manier. Ze vormden tweetallen waarbij de één zat en de ander stond. Het was een soort vraag en antwoord met klapgebaren. Indrukwekkend!
In dit klooster was een grote bibliotheek met handgeschreven boeken en met in hout gekerfde teksten en moderne studieboeken.
Er werd een speciaal gebouwtje opengedaan waarin we zand mandela's konden bewonderen, die bewaard zijn gebleven en in een glazen bak lagen. Het wonderlijke was dat die glazen bakken midden tussen de colablikken en ander voorraad stonden. Net als in de bibliotheek moest je per foto 5 yuan betalen..heel wonderlijk en onnavolgbaar.
Na deze excursies zijn we weer bij het hotel afgezet. We zijn een eindje doorgelopen om in een parkje te gaan zitten bij de rivier. Het parkje werd em niet, maar wel een stenen muurtje. Heerlijk in de zon gezeten en gelegen en bijkomen van álle indrukken.
We hadden al besloten om in het hotel te eten om niet weer op pad te hoeven. Een beetje rustig aan. De kloosterbezoeken zijn al heel erg vermoeiend, niet alleen alle indrukken, maar ook de trappen die we steeds op moeten en dat op grote hoogte. Dat voel je goed, minder zuurstof. We lopen dagelijks rond de 10 km.
We hebben heerlijk gegeten, allerlei kleine Indiase hapjes en Tibetaans brood.
Wat staat ons morgen te wachten? Kan het nog mooier?
Woensdag 9 november
Allemaal goed geslapen en uitgerust.
En...ja het kan nog mooier.
We hebben met een grotere auto (op ons verzoek) een trip gemaakt ver buiten de stad ongeveer een uur rijden. Prachtige vergeZichten. Via een prima weg klommen we naar boven.
In deze berg, zaten allemaal grotten waarin men mediteerde. In de loop der tijd zijn er een soort huizen aan vast gebouwd, met ook wederom binnenin prachtige beelden. Heel veel pelgrims bezoeken deze plek en offeren en bidden om bescherming, gezondheid compassie enz.Jong en oud. De oudjes werden door jongeren geholpen en bijna letterlijk naar boven gesleept. Het was een hele klim, maar zeer de moeite waard.
Het is niet te beschrijven en te begrijpen, wat er allemaal aan grotten is en bijgebouwd is om de comfort te verhogen. Het was een prachtige reis door de meditatiecaves in een prachtige natuur en schitterend weer.
Na de lunch in Lasha hebben we een bezoek gebracht in het enige en oudste nonnen klooster: Tsamkhung. ( betekent meditatie) We mochten naar binnen om het chanten mee te maken. Dit doen ze úren per dag. Het was een hele gastvrije sfeer en hebben een poosje geluisterd. Dit is het enige klooster waar we van binnen foto's mochten maken.
Tineke en ik hebben gewinkeld en cadeautjes gescoord voor Sake die morgen jarig is.
Sake is naar het hotel gegaan en we hebben elkaar weer ontmoet op het plein en gegeten.
Morgen vroeg op. We worden om 07.00u opgehaald.
Donderdag 10 november
Sake is jarig....🎈
De start was niet zo vrolijk, té vroeg en té slecht geslapen. Vervelende autorit.
De excursie was naar het Namtsomeer. Het hemelmeer. Een groot meer van 70km lang. Het is een heilig meer waarin niet mag worden gezwommen, gevist, gevaren e.d super Rein meer. Prachtig om te zien en te ervaren. Super mooi weer en hemelsblauwe lucht en hemelsblauwe meer, omringd door bergen en sneeuwtoppen. Wel een beetje koud, ofwel lekker fris.
De reis was best lang en een gedeelte van de weg was in re-bylding. 5uren heen en 5 uren terug. We werden behoorlijk heen en weer geslingerd.Een gedeelte van de trip hadden we al met de trein gemaakt, maar dan richting Lasha, nu gingen we richting Beijng, gedeeltelijk paralel aan de spoorlijn. Af en toe zagen we de trein waarin we gekomen zijn.We zijn over een hele hoge pas gegaan van 5190 mtr.
Verder prachtige hoge bergen en een vlakte waar van alles plaatsvindt. Dorpjes, yaks die over de weg lopen, huisjes op de hoogvlakte, kleine dorpjes, bouwputten, en een rivier die weliswaar bijna droog stond, maar wel kabbelende beekjes met mooie stenen.
Bij het meer hebben we Sake de cadeautjes gegeven op grote hoogte.Een armband van Josh en een met de hand gemaakte thanka en 7 koperen schaaltjes waarin je elke dag vers water moet doen ter bescherming. Dit ritueel/symbool zie je in elk klooster.
Na gewandeld te hebben...heel langzaam, want je voelt heel goed de hoogte. Snel buiten adem, alsof je lood in je lijf hebt.Na een uurtje werden we verwacht in een eethuisje. De gids had al eten boor ons besteld en kon zo opgediend worden.
Maar eerst kwam er taart op tafel. Jaymen had op mijn verzoek voor een taart gezorgd.
Een super mooie, zoete taart had hij laten maken met gefeliciteerd er op.
Maar dat was nog niet alles...Sake kreeg een hele mooie sjaal die bij speciale gelegenheden werd gegeven en een kroontje. Op de taart kwam een soort lotus van plastic die werd aangestoken en de blaadjes klapten uit en er kwamen kaarsjes tevoorschijn die gingen branden....geweldig. Tot slot zat er een speeldoosje in met het liedje Happy Birthday. We waren allemaal verrast..ontzettend leuk!
Na de taart hebben we gegeten, maar we hadden niet zoveel trek meer natuurlijk. Een mierezoete taart. De gids en chauffeur hebben lekker 2 stukken opgegeten.Normaal willen ze niet bij ons aan tafel, dat is niet de gewoonte, maar nu wel.Tot slot kreeg Sake een doosje wierook van Jaymen.
Moe, maar voldaan, hebben we een hapje gegeten en onze koffers ingepakt.
Morgen om 08.00uur worden we opgehaald.
Vrijdag 11 november.
We hebben alledrie goed geslapen, maar opstaan ging moeizaam.
Maar toch onze koffers gepakt en naar benden voor het ontbijt.
We hadden onze koffers in de hal apart gezet en bijna werd dit meegenomen door een gids van een andere groep. Sake kon het nog net voorkomen. Raar want onze koffers stonden in een aparte hoek enfin..
We hebben een lange reis van 500 km voor de boeg, richting het oosten. Jaymen vertelde dat sommige stukken wegen erg slecht zijn en sommigen erg goed. De hel en de hemel. Hij had niets te veel gezegd. Ze zijn bezig met een highway te bouwen in de bergen van honderden kilometers lang. We reden voortdurend in de bouwput ervan. Hobbel de bobbel... En onze chauffeur reed maar door, trok zich er niets van aan. Vooral Sake tuimelde bijna door de auto. We hebben hem het verzoek gedaan iets rustiger te rijden. De hele route rede we langs een grote rivier, waarvan ik de naam niet meer weet, maar een zijrivier is van de gele rivier. We zijn weer een hoge pas van 5000 mt overgegaan. In een heel klein dorpje zijn we gestopt voor een lunch in een traditioneel thee/eethuis.De gids besteld eten voor ons.....vooral niet spicy! We kregen een soort patat..heel lekker, maar toch heel spicy + een soort vermecellisoep....ook heel spicy en té spicy voor onze smaakpapillen. Jammerrrr...
De plaatselijke bevolking keek ons met grote ogen aan...we zijn echt een bezienswaardigheid...te meer ons geklungel met het eten met stokjes...(lees handen...)
In het programma zat een bezoek aan nog een meer, maar hier hebben ze een stuwdam gebouwd en een krachtcentrale. We hebben even gekeken. Het eilandje met een kloostertje erop hebben ze weggehaald. Niet zo mooi meer...letterlijk en figuurlijk.
Het laatste stuk reden we op de nieuwe highway, die klaar was.
Prachtig natuurgebied, veel hoge bergen, met begroeiing van mooie herfstkleuren. Een soort Rocky Mountains.
Wat opviel was dat er bijna geen verkeer was op de highway. Op het eerste stuk wat we reden ook niet. Gevraagd..het antwoord was dat het nog vroeg was..maar s'middags?
Het viel op fat de bouw en de kleuren ban de huizen ook veel anders was. Op de waaromvraag kreeg ik jet antwoord fat er in deze streken meer hout was.En beetje vaag allemaal. Het balt op dat de gids vol compassie over dingen kan vertellen, maar op vragen onzerzijds wat kort van stof is.
Je voelt altijd een bepaalde spanning wat wel te zeggen en te vragen. Dit heeft alles te maken met de Chinese macht en invloed.Overal is controle!
Ons eindpunt van vandaag is de derde grote stad in Tibet genaamd Chingi. Een supermoderne stad.ten oosten van Lhasa.
Mijn verwachting was dat hoe verder je van Lhasa verwijderd bent en door het platte land rijdt hoe primitiever en authentieker de bevolkingDit is een misvatting. Het werd steeds nieuwer en moderner
80% van de bevolking in deze stad is Chinees, de rest Tibetaans.Het hotel wat geboekt was voldeed bij lange na niet aan de normen en de gids stelde voor om een ander hotel te zoeken: het was er vies, geen ontbijt en op bepaalde tijden warm water, geen heather...
Na een zoektocht hebben we iets gevonden wat redelijk acceptabel is. Geen ontbijt. Het hoogseizoen is voorbij.We zijn veel door de stad gereden. Het is een sfeerloze stad.
De gids adviseerde ons een restaurant, wat voor ons het meest geschikt was. Ze gingen zelf mee, want niemand spreekt engels en er staat ook niets in het engels geschreven.We merkten ook meteen weer de onvriendelijkheid van de chinezen.Het eten was heerlijk en leuk: een ronde tafel met daarin een gat voor een stoofpot. Hierin zat een heerlijke bouillon, vol kruiden, groentes en kip.
Daarnaast sla, paksoi en kruiden. Hier kon je uitscheppen. Het was heerlijk!Maar ook duur!
Morgen om 10 uur gaan we weer op pad. Jaymen moet eerst naar het politiebureau met onze paspoorten om een permitt te vragen.
Zaterdag 12 november
Verjaardag van de moeder van Tineke 89 jaar! Hieperdepiep.....
We hebben redelijk goed geslapen. Dit Hotel heeft geen ontbijt service. Gisteren hebben we wat yoghurt met fruit gekocht als ontbijt.
10 uur op pad, naar een klooster in een klein dorp. Een half uurtje rijden. Een prachtig authentiek klooster met een huis voor de nonnen en monniken.
Heel wat mensen liepen al om het klooster, niet linksom, maar rechtsom. Dit schijnt het oudste boeddhistisch klooster te zijn en de oudste gewoonte om linksom te lopen. De meningen hierover zijn verdeeld. Er komen mensen vanuIt alle gebieden om hier hun gebeden te beoefenen.
In het klooster was een prachtige muurschildering met het levenswiel en 6 fases, gekoppeld aan de boeddhistische waarden.Jaymen kan hier prachtig over vertellen met mooie woorden legt hij bv ook ohm mani peh me hom aan ons uit. Het gebed wat iedereen doet, voor zichzelf en voor de ander. De negatieve eigenschappen te reguleren/controleren en de positieve te leven.
In het klooster mochten we foto's maken en ook van de nonnen.
We waren de enige toeristen en de mensen waren zeer vriendelijk. Er heerste een hele fijne, authentieke sfeer.
Hierna hebben we een lunch genoten in een chinees restaurant. Jaymen heeft voor ons een apart menu besteld op ons verzoek. Rijst met roerei met tomaat en een soort paddestoel...heerlijk
De mensen keken met verbazing naar ons om de manier ban eten. Met stokjes is toch moeielijk, dan maar met de opscheplepel..Kindjes zijn heel spontaan en vriendelijk..een kiekeboespelletje is blijkbaar universeel.Na de lunch zijn we naar de oudste cypres ter wereld geweest. Het verhaal gaat dat een normale cypres maar 300 jaar kan worden. Deze is 3000 jaar. Dit komt doordat het zaadje door de buddha is gezegend.Het was een mooie plek met een krachtige energie.
We zijn nog even omhoog gereden voor een uitzicht op de stad. We hebben niets met deze stad.
Om 2 uur was ons programma afgelopen en we hebben gevraagd om ons af te zetten bij de rivier en ons weer op te halen.Hier hebben we heerlijk gewandeld en in het zonnetje gelegen.
In het hotel ontdekten we dat we een terrasje hadden voor onze kamer. Hier nog lekker in het zonnetje gezeten.
We hadden geen zin meer in een warme hap en hebben wat yoghurt
en fruit gehaald en wat chipjes voor bij Yatzee. Heerlijk relaxed.
Onze laatste avond hier, dus weer onze tassen inpakken
Morgen moeten we om 07.30 paraat zijn.
Zondag 13 nobember.
Op naar Tsedang. Een tocht van 500 km.We zouden om 07.30 vertrekken, maar ik had de wekker op 07.30 gezet. Dus gehaast n de vroege morgen en in de auto ontbeten, geen ramp.
Een prachtige rit met mooie uitzichten. We reden een stuk over de nieuwe highway....ook nu bijna geen kip op de weg. Voor een groot deel weer richting Lhasa. We hebben een grote omweg gemaakt.
Een prachtige route rond de bergen, langs de rivier. Op deze wegen zag je regelmatig mensen die midden op de weg op pelgrimstocht waren en om de paar meter op de grond gingen liggen...heel indrukwekkend.Van alles was er te beleven op de weg.Honden, koeien..
Op een gegeven moment een afslag richting Tsedang. Een nieuwe weg. Dit was spannend..meteen al een strenge controle door een Chineesje. Verderop waren ze bezig met asfalteren en konden we er niet langs. Wij uitstappen en de chauffeur durfde het aan om van een helling af te rijden en er later weer op. Goed gedaan.
Even daarna stond er een vrachtauto dwars over de weg....er was nog een smalle strook over waarbij de berm een forse helling naar beneden was......en nu?
Onze chauffeur keek een minuutje en maakte een inschatting, spiegeltjes werden ingeklapt en hij stuurde heel secuur langs de vrachtwagen, met een wiel op de helling en toen met een rotgang roetsss er aan voorbij...applaus.
Het was een nieuwe weg hoog door de bergen..prachtig! Tsedang is de tweede hoofdstad van Tibet in het Zuiden, 100km van Lhasa tegen grens van Bhutan. Het hotel is matig. Geen verwarming, wel elektrische dekens.
We zijn er op uit gegaan om te eten. Niemand kent Engels en ook hier waren we een bijzonderheid. Eten bestellen was heel moeilijk. We konden alleen maar plaatjes kijken, maar we wilden ook niet te spicy eten.Uiteindelijk ergens gezeten waar we zelf in olie iets konden gaar maken. Allerlei liflafjes. Het eten was matig....maar gelukkig niet duur"
Tineke en ik zijn inkopen gaan doen: yoghurt, fruit en koekjes en heerlijke donkere chocolade. Fe bedoeling was om dit morgen voor de lunch te gebruiken.
S'avonds yahtzee gedaan. Sake heeft dik gewonnen en heerlijk gaan slapen.
Maandag 14 november
Na het ontbijt zijn we naar het oudste palace gegaan, bovenop de top van een berg....trappen klimmen..oefDit paleis zag er uit als een klooster en is gebouwd door de vrouw (Chinese prinses) van ....? Ook hier weer uitleg over lama's en wachters enz. Monniken waren aan het lezen in prachtige boeken/bladen.
Het was klein en de omgeving was prachtig, met een mooi uitzicht op de grootste bebouwde vallei. Hier werd vooral granen verbouwd.Wij zijn buiten het seizoen en het was gelukkig niet druk. In het hoogseizoen kun je er niet zijn. Er waren een paar marktstandjes, war we wat gekocht hebben.
Hierna een klooster bezocht die de oudste is in Zuid Tibet. We hebben eerst in het restaurant van het klooster gegeten, buiten in het zonnetje. Het is nog steeds heerlijk weer met een staalblauwe lucht.
1 x per maand wordt er iets gevierd en wordt er geen vlees gegeten. Dit kwam ons wel goed uit. We kregen rijst met groente.Het klooster bezocht en weer allerlei mooie dingen gehoord en gezien.
Hierna wilden we eigenlijk de natuur in om van het zonnetje te genieten. De stad zelf vinden we niets aan.We hadden even een moment van communicatiestoornis en irritatie naar elkaar in ...wat te doen..ons oorspronkelijk plan was om ergens buiten de stad te picknicken, maar we hadden al een lunch gehad bij het klooster.Sake wilde terug naar het hotel en Tineke en ik wilden van de zon genieten en wat rondlopen. Het was nog maar 14.00uur.Wij zouden om 16 u weer opgehaald worden bij het klooster.We zijn langs de rivier gelopen en gezeten, Tineke heeft yoga gedaan en ik heb gemediteerd.Op een gegeven moment zagen we een ouder echtpaar over een muurtje klimmen...de man deed zijn broekspijpen omhoog en hij nam de vrouw achterop de rug en stak de rivier over. De rivier was deels droog en deels laag water. Zooo ontroerend!
Een paar keer per dag komt er ineens uit luidsprekers een soort Chinese marsmuziek kwam. In alle kloosters hangen camera's en overal hangen Chinese vlaggen. Hieraan is duidelijk de Chinese invloed te merken.Ook hier zijn worden we gegroet en soms wordt er lacherig gedaan, met name door meisjes. Jonge jongens vinden ons wel interessant en kennen 1 woord engels.
Oudere mensen zijn erg aardig en willen graag contact maken en groeten.
Vooral Sake zien ze als een bijzonderheid door zijn lengte.
In het hotel hebben we onze lunch gehad. De kamer is behoorlijk koud, alleen het bed en de douche is warm.Zoals elke avond de foto's getransporteerd naar de ipad om ze in het groot te kunnen bekijken en nagenieten.
Dinsdag 15 november
Doorgereden met een sightseeing op het yamdrok lake. Hier is een dam ingebouwd en de sjeu was er af. Een ander hoogtepunt zou zijn de Karola gletcher. Wij waren niet onder de indruk. We hebben wat souvenirtjes gekocht. Een grote Amethist en een altaartje.
Er stond weer zo'n plastic mannetje die in dit geval helemaal besmeurd was. De ze mannetjes in de soldaten houding van plastic zag je continu langs de weg staan........???????
Vooral niet vergeten dat de chinezen de baas zijn. Ook zag je overal posthokjes langs de weg met een politieman er in of een bewaker.Einddoel was Shigatse.Hier een mooie tempel bezocht met het
Op één na grootse beeld van boeddha, heel indrukwekkend. Pelkor Cöde monastry en allerlei tomben met belangrijke mensen.Naast de tempel was een leuke markt waar we de mooie Namasté handen hebben gekocht.Wederom een prachtige tocht"
Het is steeds een onderhandelingsspel waarbij het viervoudige gevraagd wordt. Met een rekenmachientje kan je dan jou bedrag invullen...
Het is een gezellige en echt Tibetaanse sfeer. Veel mensen op straat, die na hun werk gezamenlijk wat drinken en eten.S'Avonds in het hotel ontdekten we een dikke muis in de kamer, een hele brutale die overal heen liep, ondanks het feit dat we al ons eten al hadden weggestopt. Sake sliep al en had nergens last van. Tineke en ik wel. Tineke van het lawaai en ik van het feit dat hij steeds dichterbij kwam. We hebben personeel geroepen, maar ze spreken geen enkel woord engels. Uiteindelijk begrepen ze het en wilden de muis vangen. Dat ging natuurlijk niet. Dan moesten we maar naar een anderen kamer" Sake die al sliep en half wakker werd, wilde dit niet en maalde niet om een muis. Uiteindelijk zijn Tineke en ik naar en andere kamer gegaan. Ze stonden met drie meiden voor onze deur om iets duidelijk te maken. Ze belden Jaymen (middernacht) die ons uit kon leggen, dat we alledrie naar een andere Kamer moesten of een extra kamer moesten betalen....sloeg nergens op, maar toch maar gedaan.
Daar lagen we dan....ik deed oordopjes in ( gewoonte) en Tineke zei: waarom doe je dat..het is hier muisstil! Hierop kregen we de slappe lach....
Woensdag 16 november
De volgende dag hebben we gewoon betaald €26.
Jaymen heeft het er niet meer over gehad en we hebben het maar zo gelaten.
We gaan immers naar de mount Everest. Een lange mooie tocht. Met eindelijk de skyline van the North face.......superrrrrr...stralend wer en en een staalblauwe lucht.
Een tocht door hoge bergen en haarspeldbochten hoger..en hoger...en hoger.
Uiteindelijke stonden we oog in oog met de mt everest. Eerst hebben we ons verwonderd....zooo groot en hoog. Het hoogste punt van de wereld.
Op dé basecamp hebben we leuke foto' s gemaakt en met de auto zijn we nog een paar kilometer verder gereden naar een uitzichtspunt....wonderschoon...bijzonder...hoog, dat was te voelen.
Teruggereden naar het guesthuis van de Rombuk tempel. We zijn niet in de tempel geweest"
In het guesthouse was een gezellige ruimte met kolenkachels.
De kamer was zeer eenvoudig, maar we kregen wel een elektrische deken voor de nacht.
We hebben heerlijke patatten en groente gegeten bij de kachel. Rond half 8 zijn we weer naar buiten gegaan om te genieten van de mt Everest met sunset...adembenemend....letterlijk en figuurlijk.
De nacht viel niet mee, vooral als je naar het toilet moest door de kou, maar ook door de hoogte. Het was -11. Snelle hartslag en hoofdpijn..door de hoogte, heen eetlust, beetje beroerd. Vooral Tineke.
Het was het waard!
Donderdag 17 november
We zijn vroeg vertrokken om de sunrise mee te maken van de Northface.
Dit viel een beetje tegen. Het zonlicht viel er niet mooi op en naar mijn idee waren we een beetje te laat. Toch hele mooie fotoos kunnen maken. De reis terug waren we alledrie gammel en moe. Tineke heeft de hele dag niet gegeten en is in de auto gebleven. Sake en ik hebben een poging gedaan, maar we vonden de lunch niet lekker en te spicy. We gingen weer terug naar het muizenhoyel, dezelfde kamer. Dit hebben we geweigerd en kregen een andere kamer.
Tineke is meteen na een warme douche haar bed in gekropen. Sake en ik zijn nog even in de stad geweest en hebben wat inkopen gedaan.Vooral de yogurt is ons favoriete eten met fruit.
Vrijdag 18 november
Tineke voelde zich na een goede nachtrust weer kiplekker, maar Sake voelde zich ziek en kreeg diarree...o, jee.We moesten weer op weg naar Lhasa. Een lange reis door de hoge bergen.We hebben een iets andere route gereden om langs een heilig meerte rijden. Dit meer heeft de vorm van een schorpioen van bovenaf gezien. De legende gaat dat er een draak in het meer is en als je deze ziet, mag je een wens doen.We reden een alternatieve route vlak langs het meer. Prachtig om te zien, maar erg hobbelig, wat niet zo prettig was voor Sake.Hierdoor vermeden we wel een hoge pas van rond 5000 mt.Na weer een fantastische tocht kwamen we aan in ons eerste hotel, zelfde kamer. Sake is op bed gekropen en Tineke en ik zijn de stad ingegaan.
Zaterdag 19 november
Hieperdepiep..ik ben jarig op grote hoogte in Lhasa.Van Sake een mooie armband gekregen en van Tineke ook een mooie armband en ketting. En in de avond allemaal appjes!
We zijn naar het Boktar plein gegaan. Het was een drukte van belang. Iedereen had vrij. Maar men kwam ook van heinde en ver omdat deze zondag een speciale dag is. Het geloof is dat alle goden op aarde verschijnen en er worden veel dingen geofferd. Met name verse bloemen..lelies.
De tempel was vandaag gesloten, omdat er allerlei voorbereidingen plaatsvonden.
De sfeer was heel vredig en vol rituelen, bidden, pelgrimsbidden, mala's vlogen je om de oren. Je zag verschillende stammen, jong oud, modern en tradioneel.Je hoorde geen enkele wanklank, ook niet als je tegen de stroom inliep, geen gedrang, geen gescheld, geen gemopper, geen afpgressie.
Wel steeds moesten onze tassen door een controle als we het plein op wilden. Half slapend en gapend en verveeld werd er wel of niet naar het schermpje gekeken...machtsvertoon. Af en toe zag je groepjes soldaten over het plein lopen. Jonge jochies die net uit de baarmoeder komen...
Ook nu zagen veel mensen ons als een bijzonderheid. We waren bijna de enige Buitenlanders. Of ze wilden met ons op de foto..of sommige jonge jongens vroegen ons of ze engels met ons mochten praten. Ze studeerden engels en wilden gaan oefenen.
We hebben souvenirtjes gekocht en hebben de banner die ik heb laten maken opgehaald. heel leuk. Na de lunch is Sake weer naar het hotel gegaan, hij voelde zich nog niet zo fit.
Tineke en ik hebben boodschappen ingeslagen voor de treinreis naar Shanghai.
We hebben in het hotel een kop soep gegeten en en om 19 uur zou Jaymen komen met een taart en hij zou wat meer vertellen over het boeddhisme. Ik had al wat vragen voorbereid.
Even voor 19 u werd er een ronde doos bezorgd en even later kwam de mededeling dat Jaymen niet zou komen. Ik was hevig teleurgesteld, want het zou een heel mooi en speciaal cadeau zijn voor mij.
Toen kwam de taart op tafel en van de kok kreeg ik een kroon op en een mooie witte shawl om. Er werd gezongen en zelfs de gasten zongen mee.
De kaarsjes werden aangestoken en door mij uitgeblazen en ik kreeg een groot koksmes in de handen om de prachtige taart aan te snijden. Smullen!
Personeel mochten er ook van mee genieten, maar kwamen niet bij ons aan tafel' dat is niet de gewoonte.Een wijntje zat er niet in..je moest meteen een fles kopen en op deze hoogte is alcohol niet verstandig.Sake is weer op bed gekropen, was niet lekker en Tineke en ik hebben Yatzee gedaan..
Dit is het begin van mijn 61 ste levensjaar...Hier in Tibet is het september. Ze hebben hier een andere maankalender.
Zondag 20 november.
Vanochtend vertrokken uit Lhasa. 10 uur stond onze gids en chauffeur klaar om ons naar het treinstation te brengen. Strenge controles. Sake moest zijn zakmes onder uit de tas vissen en inleveren. Levensgevaarlijk!! Het mooie zakmes dat hij op zijn 50ste heeft gekregen van zijn Zweden-vrienden...Sake pissed-off! Tineke moest een schaartje en ook een zakmesje inleveren...balen
Ik had ook een klein nagelschaartje bij, vanuit de tijd toen de kinderen klein waren..een schaartje die rond loopt. Maar lucky me......niet ontdekt!We waren mooi op tijd en hoefden ook niet lang te wachten. We hadden een coupé voor onszelf...heerlijk!
In de auto naar het station hebben we nog een heel gesprek gehad met Jaymen. Ik vroeg waarom hij gisteravond niet is gekomen. Hij vertelde in de hal in het hotel dat zijn vriend vanuit oost-tibet om dezelfde tijd op het station aankwam...
In de auto kregen we het echte verhaal te horen. Hij kon vrijuit praten, want we zaten in de privé auto van de driver ZONDER camera en recorder.
Hij vertelde dat hij nergens verder vrij uit kan praten en een opname van een gesprek zou hem in moeilijkheden kunnen brengen én zijn familie. Door zijn beroep als gids zou hij allerlei contacten aan kunnen gaan en geld kunnen verhandelen en het Boeddhisme propaganda en wordt daarom streng in de gaten gehouden. Zelfs bij hem thuis.... Ook kunnen er tussen de Tibetanen spionnen zitten. Niemand is te vertrouwen in principe. Tot onze ontroering en van hem zelf was hij heel open.
Verschrikkelijk!!
Er vallen nu heel veel dingen op hun plek die we eerder anders hebben geïnterpreteerd.
In de auto waarmee we steeds op stap waren zat een camera en een recorder in. Dit verklaart dat hij wel dingen uit zichzelf vertelde ( gecensureerd ), maar korte antwoorden gaf wanneer wij iets vroegen..of zelfs geen antwoord gaf. Ook in het openbaar en in tempels hangen allemaal camera's.
Dit is ook de reden dat hij niet gekomen is gisteren..geen persoonlijke contacten en geen interview, zelfs de reden kon hij gisteren niet vertellen..In de auto kreeg ik een kadootje, (mediatie wierook) net als Sake. Toen vond ik dat al vreemd nu snap ik het.
Gelukkig waren we op de hoogte en hebben onze fooi in de auto overhandigd, zodat ze niet in de problemen zouden kunnen komen.
We waren erg onder de indruk, maar ook boos op de Chinees regering.
We hadden natuurlijk al heel veel controles en machtsvertoon e.d meegemaakt, maar dat het zo erg was, hadden we niet in de gaten..en zo tot in het privé leven. Hoe is het mogelijk dat zo'n vredeliefend gepassioneerd volk zo onderdrukt en gecontroleerd worst. Pure machtsvertoon.
Hij had al verteld dat hij graag wilde reizen, maar geen permitt krijgt. Ook niet voor Nepal en Butan, waar hij graag heen wil. Hij mag alleen in China reizen en is naar Beijing en Shanghai geweeest.
We waren wel heel blij met zijn verhaal zodat we de dingen en zijn gedrag in reële proporties konden zien..en de werkelijkheid!We namen afscheid met over en weer onze tevredenheid te uiten en te bedanken voor de prachtige reis.
Hij vroeg ons om bij Cora een evaluatie in te vullen, zodat hij hier ook weer uit kan leren. Dit gaan we zeker doen.Aanvankelijk zag ik er wel een beetje tegenop om weer zo lang in de trein te zitten. De vorige treinreis viel ons tegen wat betreft het uitzicht.
In de trein konden we echter genieten van een 8 uur durende panorama van bergen, bergen, meren, rivieren, yaks, huisjes. Zonlicht op de toppen van de bergen. Eén grote natuur film. Dit overtreft alles. De hoogvlakte van Tibet..op grote hoogte. Prachtige tocht. We hebben alleen maal vol verwondering naar buiten zitten kijken en waren helemaal zenn.
Hoewel nog wel onder de indruk van het verhaal van Jaymen.We zaten gelukkig met ons drieën in een coupé en gingen op tijd slapen. Na nog een tijdje te hebben gelezen, was ik bijna in slaap, torn er een juffrouw kwam melden dat ik op een ander bed moest in de coupé op het bovenste bed. We snapten er eerst helemaal niets van. Ze spreken echt geen woord engels. Onze treinkaartjes er bij gehaald en nog een meneer die kwam, en maar met de vinger wijzen,moest ik naar boven verhuizen. Ze bleven maar bij de deuropening staan. Ik werd hels en voelde me geïntimideerd en claustrofobisch en iedereen bemoeide zich er mee.
Ik reageerde ge emotioneert door al mijn kleding en tassen met een vaart en lading naar boven te gooien en zelf naar boven te klauteren. De adrenaline schoot door mijn lijf en geest en kon natuurlijk de slaap niet vatten.
Later pas drong het tot me door dat er nog iemand bij zou komen in de nacht .
Dit gebeurde. Tineke kreeg gezelschap van een chinees, die een sterke geur van eten om zich heen had. Hij wist natuurlijk ook niet wat hem overkwam, bij drie buitenlanders. Hij kwam in een warm gespreid bedje, waar ik al op had gelegen.Gelukkig kon Tineke zich omdraaien en afsluiten en slapen.
De man was verder heel rustig.Eindelijk kreeg ik een beetje de slaap te pakken toen de juffrouw wéér in onze coupé kwam en het had over change....wat nou weer?
Maandag 21 november
Het bleek dat we moesten overstappen in de volgende stad. We hadden nog een uur de tijd. Wat een consternatie. Weer alles inpakken en van stee halen. We hadden een systeem zodat we al onze pakkelarie kwijt konden. We wisten helemaal niet welk perron we moesten hebben.iedereen naar Shanghai moest overstappen. We zijn de meute maar achterna gelopen en het kwam goed.
We konden nu rustig ontbijten met onze yoghurt en fruit.De Chinese meneer is na een paar uur uitgestapt....joeppie. We hadden de coupé weer voor ons zelf. Totdat er weer een jonge Chinees bij ons ingedeeld was. Hij heeft blijkbaar gevraagd om een andere plek, en was ineens verdwenen.
Spannend wat er vannacht gaat gebeuren.Het uitzicht is vandaag miserabel. Een aaneenschakeling van hoogbouw e.d en veel landbouw.Het weer is miezerig. Niet veel aan.
Jahoor...om 22u kwam er een hele flegmatische gedecideerde Chinese man bij ons in de coupé...balen. We hadden gehoopt dat hij boven wilde slapen, maar dat was nicht im vrage...gezien zijn leeftijd. Tineke en ik naar het bovenste bed. We hebben meteen maar een spelletje yatzee gedaan, want de lol was er wel af met z'n drieën.Ineens beseft Sake dat hij het Hotel een dag te laat had geboekt. Hij heeft Vincent bereid gevonden om een hotel voor 1 nacht te zoeken in de buurt van het andere. In de trein hadden we geen verbinding. Vincent heeft het prima geregeld. Hotel de zevende Hemel...
Dinsdag 22 november
Nog een paar uur en we zijn in Shanghai. We zien alleen maar woontorens en het is miezerig weer. Onze logé is al eerder uitgestapt....joeppiee.
Na ons ontbijt (yoghut, fruit, koekje) hebben we de tassen weer gereed gezet en slechts met 20 min. Vertraging op 4000km kwamen we om 12.20 aan.In het station werden we opgevangen door zg Runners...meest vrouwen die een taxi voor je regelt. Ze nam ons mee in een lift naar beneden en we werden netjes door een soort van taxi naar het hotel gebracht voor 13 euro!
We konden zo inchecken met dank aan Vincent.Eerst heerlijk douchen en (Schone) kleding aan.
We hadden honger...3 dagen geen warme maaltijd gehad en zijn de stad in gelopen...wat een metropool..het lijkt New york, Time square wel....hoogbouw, veel reclameborden, veel winkels en heel westers. We hebben heerlijk gegeten bij de pizzahut, met een glas wijn en een kop heerlijk cappuccino elders. Het is hier al vroeg donker en het miezert...
Vanuit het hotel een mooi uitzicht op de verlichte torens.
Morgen weer verkassen naar een ander hotel.
Lopend met alle pakkelarie naar ons volgend hotel, ongeveer een half uurtje lopen. Mooi Hotel, maar het weer werd steeds slechter. Toch maar erop uit. Richting de yangtse gelopen met het uitzicht op de skyline van the otherside. De hoogste torens in de wolken, zo ook de flessenopener.
We zijn weer richting de grote winkelstraat gelopen en ons af en toe opgewarmd in een restaurant.
S'avonds naast het hotel herlijk gegeten en welkom geheten als My friend...net iets te vaak trouwens..
Donderdag 24 november
Joeppieee Sanne jarig en de zon schijnt!
Ons doel was om met een pont over de yangtse te gaan naar de overkant. We hadden gisteren al een ticket gekocht om een bezoek te brengen aan het op één na hoogste plateau van de wereld.
Een indrukwekkend buissnizz gebied met hoge torens.We gingen met de lift 8 mt p seconde omhoog naar de 100ste verdieping!Prachtig uitzicht en op de vloer ook gedeeltelijk glazen platen. Spannend!
Op grote hoogte hebben we eén kop koffie gedronken. Verder wat gewandeld over een lange wandelpromenade en langs het water. Een restaurantje gevonden ( heel veel was dicht) en van het uitzicht genoten. We wilden eigenlijk wachten tot het donker was en alle torens verlicht, maar door het heldere weer duurde het best wel lang. Toch een poosje gewacht, maar het was koud. Weer gegeten bij onze "My Friend".
Koffers gepakt..laatste avond.Morgen om 09.30 worden we naar de Maglev gebracht, om in snel tempo naar het vliegveld te racen.
Vrijdag 25 november
Tijdens het ontbijt hebben we een vriend gemaakt. Hij zat bij ons aan de ontbijttafel. Een joviale man uit Hawaii. Een zakenman die factories bezocht die haarmiddelen maakte. Hij was nieuwsgierig naar onze verhalen, die we meegemaakt hebben. Tot slot haalde hij een visitekaartje van zijn kamer..mocht de volgende bestemming Hawaii zijn..welkom!We zijn met een taxi naar deMaglev gebracht en zweefden met een top snelheid van 431 km per uur naar het vliegveld.
Hier werden strenge controles uitgevoerd.Tijdens het wachten hebben Tineke en ik een potje yatzee gedaan.Eindelijk vliegen we huiswaarts, met een stop-over in Kopenhagen.
Het was koud in het vliegtuig waar wij zaten, na 4 x vragen, werd er nog niets aan gedaan.
Een lange vlucht....
Tegen tienen kwamen we aan. Chris stond ons al op te wachten en taxiede ons naar Meerstad. Klokslag 24 u waren we thuis. Voor ons was het 07.00 u in de ochtend' voordeel was dat in Nederland de nacht begon, zo ook die van ons. Heerlijk in eigen bed en morgenkoffers uitpakken en eindelijke weer schone kleding aan.....